Notatnik podróży - Joachim Cargalho

[Femme Mystere]

@Joachim Cargalho zszedł na niższe partie tej góry, by szukać innej ścieżki wiodącej na szczyt. Choć poszukiwanie innej drogi samo w sobie sprawiało mu trudność po tym, jakiego wstrząsu doznał po uderzeniu kamienia, to sanie i reszta ekwipunku ciażyły mu najbardziej.

Wykonaj rzut na wytrzymałość. Szansa powodzenia 40%.
+11 wytrzymałość = 51%
+ 10 peleryna (rozdziera się na tobie, ukazując nagie, męskie naoliwione ciało...) = 61%
+5 premia fabularna = 66%

1-66 sukces
67-99 porażka
100 - szczęśliwy traf.

[Femme Mystere]

@Joachim Cargalho był w kropce. Peleryna na jego ciele rozdarła się od nacisku liny, która przycierała do krwi jego ramiona. Poczuł ból, który zmusił go do opadnięcia na kolana...

[Femme Mystere]

@Joachim Cargalho zbierał w sobie sily, by iść dalej, gdy jego uszu dotarł dźwięk rogu niesiony echem pośród gór. Oznaczało to, że zwycięzca dotarł do celu i Lawina Oktoberfest zakończyła się.

Gratuluję, zdobyłeś 2 miejsce !!!

W nagrodę otrzymujesz:

12 punktów do rozdania w statystyki
srebrna odznaka
Nagroda pieniężna: 750,00 Қ

Mały bonus od Mistrza Gry

Pokaż/Ukryj

[Heinz-Werner Grüner]

Nie pozostaje mi nic innego jak serdecznie pogratulować. Nie dam Szanownemu więcej poza tą nagrodę specjalną od Mistrzyni Gry. To naprawdę szanuję wśród swoich faktotum, że mają ze sobą wspólny język - na wagę złota...

[Joachim Cargalho]

Zakończenie

Mówi się, że człowiek płacze i rozpacza tylko wtedy, kiedy ma jeszcze nadzieję. Kiedy nie ma natomiast żadnej nadziei, rozpacz przybiera postać straszliwego spokoju. Szedł więc w ciszy, w porwanej pelerynie, która nie nadawała się już do niczego. Nie stanowiła dla niego żadnej ochrony przed chłodem, a jedynie była odzwierciedleniem upadku, jakiego doznał - upadku niekoniecznie fizycznego.

Szarpał się więc z myślami, gdy usłyszał znak kończący zawody. Przysiadł na chwilę i patrzył przed siebie. Nie zerkał w górę, gdyż cel jego wędrówki został zatracony. Patrzył jedynie w dół, gdzie miał siły kierować jedynie swój wzrok. Wzdychnął ciężko i powstał, by skierować swoje kroki w dół. Ekwipunek pozostawił w miejscu, w którym zakończył swoją wędrówkę, zaś ze sobą zabrał jedynie pistolet.

- Heh, przegrałem... - gadał do siebie, krytykując swoją postawę. Nie miał w zwyczaju ponosić porażki, jednak tym razem nie mógł nic więcej zrobić. Góry nie okazały się dla niego łaskawe, a los płatał mu figle na każdym kroku...

Pozostało mu po prostu wrócić do domu...

[Heinz-Werner Grüner]

Prawdziwego mężczyznę poznaje się, nie po tym, jak zaczyna, a po tym jak kończy.


Wierzę, że Herr Cargalho jest jeszcze na etapie poznania...