Landhaus Fuchsbau

[Anastasia Windsachen]

Landhaus Fuchsbau

Pośród wolkenbadzkich lasów, tuż na jeziorem, wyłania się okazała posiadłość, której podstawowym budulcem są drewno i kamień. Landhaus Fuchsbau to posiadłość rodu Cargalho. Tafla wody pobliskiego jeziora i góry, stojące gdzieś w oddali, na straży granic Edelweiss. Okolica ta skupia wszystko co najlepsze.

* * *

Środek szokuje przestrzennymi wnętrzami, których ściany wyłożone są surowym drewnem. Zaś wszelkie dodatki i wszechobecne kominki, nadają ciepła i zachęcają do przebywania wewnątrz, napawając się krajobrazem ukazującym się w oknach tej posiadłości.

Piętro budynku kryje w sobie wiele sekretów, a przede wszystkim zapewnia pełną intymność domownikom. Kręte schody prowadzą do sypialni, z których niektóre skierowane są w przeciwnym kierunku, skąd przez okna można dostrzec odległe pasma górskie.





Trudno czerpać z uroków okolicy, nie wykorzystując terenów wokół posiadłości. Wyposażona jest ona w tarasy widokowe, których powierzchnia może być wykorzystywana również dla spotkań towarzyskich lub po prostu chwil relaksu.





To idealne miejsce również na sport i rekreację, a także korzystanie z uroków okolicy. Stworzona na nadbrzeżu niewielka marina pozwala na cumowanie łódek.

[Krzysztof Windsor]

Po okolicach i wszelakich sąsiadach Landhaus Fuchsbau rozesłano świąteczne kartki. Jedna z nich została wysłana do Der Sitz dla Herr Oberhaupta @Heinz-Werner Grüner i jedna symbolicznie dla wszystkich obywateli, która również trafiła do Oberhaupta. Oczywiście trafiły one również do rodziców pary książęcej @Joachim Cargalho i @Femme Mystere. W treściach listów znajdowała się mała karteczka z napisem:

Z okazji zbliżających się świąt Bożego narodzenia Ich Królewskie Wysokości Książę Krzysztof i Księżna Sophie przesyłają całej społeczności Kotliny Edelweiss najserdeczniejsze życzenia.

podpisana przez Krzysztofa i @Sophie oraz świąteczna kartka.

Był to początek małej tradycji, którą przyniósł Krzysztof Windsor.

[Krzysztof Windsor]

Przez Wolkenbad mknął lekko samochód z Krzysztofem Windsorem, który zmierzał do Landhaus Fuchsbau. Karol, który doglądał domu podczas nieobecności gospodarzy dostał wiadomość o dzisiejszym przyjeździe. Zastanawiał się przez chwilę dlaczego Krzysztof Windsor nigdy nie informował o przybyciu wcześniej... A może to informacje dochodziły tak późno? Nie mniej wstał i poszedł troszkę napalić, aby Książę miał ciepło gdy przyjedzie.

W południe samochód dojechał pod dom. Krzysztof Windsor wysiadł i wziął głęboki wdech świeżego powietrza. Przystanął na chwilę i spoglądał na dalekie góry i taflę wody jeziora. Była bardzo spokojna. Kiedy otworzył drzwi do jego nosa dostał się wspaniały zapach drewna, jak za pierwszym razem, kiedy tu wszedł...

Po krótkim ogarnięciu się, otworzył walizkę dokumentów i zaczął wypełniać papierowe obowiązki książęce. W trakcie chwycił za kartkę i napisał informację o tym, że przyjechał. Polecił aby informacja dotarła do @Joachim Cargalho i @Femme Mystere. Po czym wrócił dalej do pracy, czekając za żoną @Sophie

[Femme Mystere]

To był taki nudny, deszczowy dzień. @Joachim Cargalho i Lieselotte kokosili się właśnie na kanapie, próbując zabić nudę, gdy nagle dotarło zawiadomienie od @Krzysztof Windsor .

Rozochoceni od razu wsiedli do auta i udali się do Fuchsbau.



Po dłuższym czasie byli już na miejscu, przygotowani na zadawanie mnóstwa niewygodnych pytań.

[Joachim Cargalho]

- Nie uważasz, że to oni powinni przyjechać do nas? - zapytał Lieselotte, kiedy ta zerwała się od razu do pakowania. Obstawiał, że@Femme Mystere na pewno chce skontrolować jak ich córka, wraz z mężem, radzą sobie ze wspólnym prowadzeniem domu.

Czym prędzej założył kapelusz i przyszykował parasol, którym chronił Panią Augentrost przed kroplami ciężko opadającego deszczu. W stojaku na parasole nadal leżała smycz Nunusia, który - chcąc nie chcąc - nadal wylegiwał się na winkulskich plażach - Powinniśmy go kiedyś odebrać - powiedział rozbawiony, otwierając drzwi dworku.

Chwilę trwało, zanim pokonali drogę, a trakt rekreacyjny długo prowadził ich pomiędzy gęstymi lasami Wolkenbadu.
W końcu dotarli na miejsce. Wydobywający się z komina dworku dym, obwieszczał obecność gospodarzy, a w oknach rozbłyskiwała łuna światła.

Poprawili swoje ubrania i ruszyli ku drzwiom wejściowym, pukając w nie głośno, by zaznaczyć swoje przybycie.

[Krzysztof Windsor]

Drzwi @Joachim Cargalho i @Femme Mystere otworzył ktoś im zupełnie nowy - equerry Krzysztofa - Wilhelm Kreiz. Dzień dobry, państwo są... powiedział przyjaźnie szukając w pamięci kim mogą być przybysze.

Equerry Wilhelm

[Femme Mystere]

"Cóż za potwarz..." - pomyślała Lieselotte, urażona dogłębnie. Przymknęła oczy i poczerwieniała. @Joachim Cargalho już wiedział, co to oznacza...- "Jak to możliwe, że otwiera im jakiś typ i nawet nie ma pojęcia, z kim ma do czynienia!"

Niewiele już Lieselotte interesowało, czy ów mężczyzna jest młody, przystojny i elegancko ubrany. Teraz liczyło się już tylko pokazanie mu, kto tu rządzi.

- Niech lokaj prowadzi do salonu. - syknęła, sprowadzając equerrego Krzysztofa do roli pokojowego. Co uczyniła oczywiście celowo.

[Krzysztof Windsor]

Bardzo przepraszam, jeśli państwa uraziłem, wczoraj zacząłem pracę zaczął Wilhelm po cichu ze spuszczoną głową prowadząc ich do salonu.

Ihre Königliche Hoheit, goście. powiedział, po czym wychodząc spoglądnął jeszcze raz na @Femme Mystere

Krzysztof uśmiechnął się i podziękował Wilhemowi, po czym wstał i podszedł aby uścisnąć dłoń @Joachim Cargalho i Liselotte. Witajcie, świetnie Was widzieć, siadajcie. Jak podróż?

[Joachim Cargalho]

To nie mogło dobrze się skończyć. Przywitanie, jakie zaserwowano im w Fuchsbau, było niczym pierwszy klocek domino, który na pewno pchnął kolejne w splocie niewybrednych komentarzy. Cóż... Joachim nie musiał nic mówić, bowiem @Femme Mystere potrafiła w skuteczny sposób niewerbalnie przekazywać swoje niezadowolenie.

Wchodząc do salonu, zauważył nowe wydanie Helge Muller leżące na stoliku. - Czyżby to był powód tak nagłego pojawienia się tutaj Krzysztofa? - pomyślał sobie z lekkim przekąsem.

Chwilę później ich zięć osobiście przywitał swoich gości.

- Zatrudnianie imigrantów zarobkowych nie jest dobrym pomysłem - stwierdził Joachim, dając ostentacyjnie znać zdegradowanu do lokaja pracownikowi, że już nie będzie więcej potrzebny. A gdy ten sobie już poszedł, dodał - nawet jeśli mają edelweissko stylizowane nazwisko.

I przywitał się z @Krzysztof Windsor, podając mu dłoń.
- Przyznam, że zaskoczyłeś nas swoim przybyciem. Tak rzadko tutaj bywasz - stwierdził, kierując się w stronę sofy.
- Nasza podróż minęła przyjemnie, jak zawsze - stwierdził, zerkając na Lieselotte - ale była zdecydowanie krótsza od Twojej. Z czym więc do przybywasz do Edelweiss? - zapytał.

[Krzysztof Windsor]

A dlaczego do Williego tak? Co Wam zrobił? Zapytał ze zmartwioną miną. Wilhelm pracuje ze mną od wczoraj i pochodzi z Dravska, żołnierz, świetny kompan i bardzo miły człowiek.

@Właśnie dlatego, że rzadko tutaj jestem, chcę skorzystać i wyciszyć się tutaj oraz poznać nieco współmieszkańców. Rozpromienił się. Chwilę o czymś myślał i skwitował Tutaj są do tego warunki jak nigdzie. I oczywiście staram się nie zaniedbywać Was bardzo choć już od początku stycznia z mała przerwą jestem poza swoim krajem. Pomyślałem, że fajnie będzie kiedy ja też kogoś odwiedzę. Ale zdecydowaliście się przyjechać, a chciałem ja przyjechać do Was, tylko tak poinformowałem, że jestem. Tłumaczył teściom @Joachim Cargalho i @Femme Mystere . A przybywam, w sumie z niczym.

Krzysztof sprawdzając godzinę zapytał Może to odpowiednia pora na herbatę, w ten deszczowy dzień? Po czym zawołał głośno prosząc o serwis. Muszę tutaj zainstalować system dzwonków jak w większości pałacy... Chociaż nie ma tutaj za bardzo pola manewru do tego... Zamyślił się chwilę, pogrążając się w myślach o tym jak ułatwić sobie życie z proszeniem o cokolwiek.