Fryderyk Orański-Nassau - Łowca

[Joachim Cargalho]

Troje rywalizując łowców wzięło się dzisiaj ostro do roboty. Każdy z nich zakasał rękawy i przyspieszył kroku, by przed upływem czasu, znaleźć jak najwięcej zwierząt.
@Fryderyk Orański-Nassau kroczył górska ścieżką, licząc na łut szczęścia.

[Joachim Cargalho]

65 - zwierzę średnie

Znowu on! Biały zając znów chciał zagrać w tę samą grę. Futrzak liczył na ponowne wyśmianie myśliwego, ten z kolei wierzył w udany rewanż. Łuk trzymał już mocno w dłoni, wyciągnął ostentacyjnie strzałę, dotykając językiem jej pióra, jakby chciał rzucić zaklęcie. Naciągnął ją na cięciwie i wystrzelił...

[Joachim Cargalho]

2-0 dla zająca! Znowu czmychnął, a Fryderyk mógł czuć mocne poirytowanie. Czy mógł zrobić coś więcej? Pewnie nie. Nie sprzyja mu szczęście. Znowu chybił.

Kości nie sprzyjają, ale przed Tobą jeszcze kilka polowań.
W następnym ruchu możesz znowu poszukać zwierza lub zmienić swoją pozycję.

[Fryderyk Orański-Nassau]

Zły na siebie, miał ochotę połamać łuk na dwoje tam, gdzie stał.
-Trzeba było wziąć strzelbę...
Mimo to do zmroku było jeszcze trochę czasu i trzeba było dać z siebie wszystko.

Zmieniam polę na Ż1 i od razu w ostatniej turze będę tam polował.

[Joachim Cargalho]

Kolejne podejście do żerowiska miało dać mu przełamanie w pojedynkach z dzikimi zwierzętami. Nie miał szczęścia ten Łowca, oj nie miał. Być może ostatnie chwile na polowaniu przyniosą mu pozytywne akcenty. Ruszył do tropienia zwierzyny

[Joachim Cargalho]

Zdobycie białego zająca stało się jego ambicją. Ruszył wiec za nim, lądując strzałę na łuk. Naciągał ją niemal w biegu, przeskakując przez kolejne zaspy śnieżne, ale zająć nie chciał już się bawić w tę grę. Wiedział, że powoli wymyka się mu to spod kontroli. Kierownicę trzymał teraz @Fryderyk Orański-Nassau.

[Joachim Cargalho]

Więcej rund nie będzie, a zwycięzcą wojny okazał się Łowca. Tak, jak powinno być. W końcu może sobie dopisać punkty do wyniku ogólnego. Uff... można odetchnąć!!!
Łuk ma wiele wad, jednak teraz dał od siebie to, czego wszyscy oczekiwali.

Po udanym polowaniu musisz zmienić pole.
Po tym, zostaną Ci już tylko dwa ruchy. Rozegraj to dobrze!

Podsumowanie dnia:
16 tura - 3 pkt
17 tura - 2 pkt
18 tura - 2 pkt
Dzień VI: 7 pkt

[Joachim Cargalho]

DZIEŃ VII
(Rzuty wartości 1-12, podczas rzutu na zwierzynę, powodują zdarzenie losowe)
Pozostajemy przy zasadzie: Każdy z graczy ma trzy ruchy!
Trzy posty narracyjne punktujemy tak samo.
Do tej pory zebrałeś 48 punktów

Zając w końcu został pokonany. Pewnie będzie mu się śnił po nocach. Teraz przemierzał górskie trasy w poszukiwaniu miejsca kolejnego polowania. Szanse na odnalezienie wielkiej zwierzyny stawały się coraz mniejsze... Czy legendarny jeleń, którego widział wcześniej, da mu jeszcze jedną szansę?

Po udanym polowaniu musisz zmienić pole.
Po tym, zostaną Ci już tylko dwa ruchy. Rozegraj to dobrze!

[Fryderyk Orański-Nassau]

Wypuścił powietrze z ulgą. Wydawało mu się, że niebo jest jakieś bardziej błękitne, a drzewa bardziej zielone. Od razu świat jakiś bardziej kolorowy, gdy w końcu udało się coś ustrzelić. Białe futro umazało się z lekka krwią, a Fryderyk w końcu zjadł jakieś mięso na kolację. Rano obudził się, przeciągając potężnie. Toć to ostatni dzień polowania. Już jutro, zamiast spać na twardej ziemi, w końcu wyśpi się na porządnym posłaniu. Od razu jakoś to człowieka pozytywnie do życia nastawi. Myśliwy ten lubi polowania i takie dłuższe wypady do lasu właśnie za to, że potem po powrocie do domu bardziej się docenia ciepłą, doprawioną strawę i prosty luksus jak miękka pościel czy świeża gazeta.

Pokonując dystans, opuszczał już żerowisko, zgadując że wystarczająco wycierpiało na wszystkich myśliwych. Może na powrocie uda się jeszcze coś upolować. Teren był dosyć toporny, jeden nieuważny krok z balastem na plecach na luźnym gruncie czasami mógłby się skończyć upadkiem. Żaden głośnik nie ogłasza tu wyników, ale podejrzewa, że przy tylu spłoszonych sztukach zwierzyny za wysoko to się nie wspiął, nie ma więc już powodu się spieszyć.

Mimo to powinno się jeszcze udać coś upolować, gdy tylko wkroczy w wyższe partie gór. Lekki wiatr podwiewał mu wąsa, który po tygodniu omijania barbera nie był już tak reprezentacyjny jakby sobie tego życzył.

Udaję się na G2, gdzie od razu wypatruję zwierzyny i poluję.

[Joachim Cargalho]

Ruch 1(19)

Opuścił żerowisko pewnie z pewnym poczuciem zadowolenia. Nie będzie musiał mieć w głowie porażki z zającem, który igrał sobie z nim jak z ogniem. Teraz spoczywał w jego torbie i czekał na oskórowanie. Na pewno stanie się częścią anegdot z polowania. Niekoniecznie będąc ich pozytywnym bohaterem, a jeszcze z większą pewnością, jego historia nie będzie dążyła do szczęśliwego zakończenia. Czas było wracać do domu. @Fryderyk Orański-Nassau postanowił więc wspiąć się na grań, która odgradzała żerowisko od centrum kotliny.

* * *

Ruch 2(20)

To były już ostatnie chwile tego polowania. Postanowił raz jeszcze się zabawić. Zauważając jakiś ruch w okolicznych, niewielkich zaroślach, zakradł się tam, by zerknąć co go spowodowało.