Edelweiss Kaffee

[Piotr Romanow]

Piotr zdezorientowany nagle wstał i nie widział co się stało, dlatego czym prędzej pobiegł za Isabellą. Zaczął się śmiać w biegu i krzyknął do Isabelli - Poczekaj chociaż chwile nie znam miasta! Śmiał się i biegł za Frau Swann.

[Isabella Swann]

Bella oglądając się za siebie, widzi jak herr Piotr biegnie lekko zdezorientowany i wybucha śmiechem, po czym krzyczy - To biegnij za mną, a będziesz wiedział dokąd masz biec

[Piotr Romanow]

Biegł za Frau Swann i śmiał się, zastanawiając się czy to ma sens, by biegać jak oszołom w nieznanym miejscu, gdy tylko zbliżył się do niej nagle przyspieszył. Gdy tylko zrównali się ze sobą, załapał Isabellę za rękę i powiedział. Teraz w lewo.

[Isabella Swann]

- A wiesz dokąd biegniesz? Czy biegamy na spontanie po Grunerwaldzie? - zapytała już lekko zdyszana Bella

[Piotr Romanow]

Piotr sam nie wiedział, zatrzymał się w jakimś dziwnym miejscu. Powiesz mi, gdzie jesteśmy? Powiedział zainteresowany ludźmi w mundurach. U was zawsze tak kolorowo?

[Isabella Swann]

- Kolorowo to zawsze Piotrze. A powiem ci, że sama nie wiem gdzie jesteśmy

[Piotr Romanow]

- No to wpadliśmy jak śliwka w kompot. Teraz szukać drogi powrotnej. Piotr usiadł na ławce i zaczął myśleć. - Ciekawe gdzie jeszcze się dzisiaj znajdziemy, a zbliża się czas na popołudniową kawę! - Zaśmiał się.

[Heinz-Werner Grüner]

Grunerwald w ogromnej części zajmowali żołnierze. To tutaj znajdowała się siedziba główna, koszary etc. Trudno więc by na ulicach nie spotkać któregoś z nich. Czasem jednak, gdy sprzyjało szczęście, w końcu nie była to wielka mieścina, można było spokojnie przemierzyć zaciszne uliczki. Górskie powietrze zawsze dodawało energii, a przebłyskujące słońce tylko to potęgowało...

[Isabella Swann]

- Jesteśmy niedaleko koszar, to wiem już jak wracać To może jeszcze skusić się na jedną małą czarną? - zapytała Bella swojego towarzysza, zapatrzonego na przechodzących mundurowych

[Piotr Romanow]

- W towarzystwie tak miłej Damy oczywiście! Piotr oderwał wzrok od żołnierzy Edelweiss. - Myślisz, że kiedyś dla mnie znajdzie się tu miejsce? Uśmiechnął się do Belli.