Cafe "Präzedenz" - Kawiarnia Misji Dyplomatycznych

[Heinz-Werner Grüner]

To nie w archiwalnej, ale cały czas.
Mnie to chodzi o takie statyczne, dla samego wyglądu, ale mam już plan, jako taki.

[Joachim Cargalho]

Ach, czyli cały czas działa. I jaka piękna <3
Muszę pamiętać tam zaglądać.

[Heinz-Werner Grüner]

Planeta to faktycznie jedna z niewielu rzeczy, która w mikro przetrwała bezspornie.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Kobieta postanowiła skorzystać z czasu wolnego i przejść się do "Präzedenz Cafe". Cieszyła się, że może ponownie odwiedzić słynną kawiarnie. Lubiła to miejsce szczególne by na chwilę uciec od obowiązków i zrelaksować się wśród zapachów kawy. Gdy przywitała się z obsługą zajęła miejsce gdzieś w cichym kącie. W tym momencie ludzi było i czuła małe spojrzenia na sobie, czując się trochę dziwnie. W końcu dziś była służbowo. Poprosiła kelnera o kawę z mlekiem kóz z Edelweiss oraz sernik regionalny. Szczególne upodobała sobie te pyszności. Dawka kawy wraz ze słodyczą tylko dodały jej więcej energii na wieczór.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Kelnerzy wręcz ścigali się, by przyjąć zaproszenie od Szanownej Fatimy. Powoli zaczynała stawać się tutaj stałym gościem, a fakt ten radował bardzo obsługę. Gdy jeden z nich przyjął zamówienie, czym prędzej pospieszył do kuchni przekazać polecenie. Chwilę później przyszedł z powrotem, a oprócz kawy z mlekiem sernika, położył obok niej kwiat szarotki: - To od tego pana w kącie sali - wskazał ręką.



Joachim siedział po drugiej stronie sali i wyglądał zza wielkiego formatu kart gazety. Gdy kelner przekazał kwiat, ten odłożył lekturę i podszedł do stolika Pani Fatimy.
- Proszę nie traktować tego zobowiązująco, chciałem tylko zwrócić na siebie uwagę - rzucił na początku i zapytał - Mogę się przysiąść?

[Fatima Popow-Chojnacka]

– Ma Pan szczęście, że mojego męża nie ma bo ten kwiatek już by wyglądał..
I tu ucięła swój kiepski żart, by jednak nie wyjść zbytnio niekulturalnie. Ugryzła się delikatnie w język z nietęgą miną. Po chwili lekkiego zirytowania zwróciła się do swojego gościa:
– Oczywiście można się przysiąść. Będzie mi miło.
Odpowiedziała tym razem już z lekkim ciepłem w głosie wskazując miejsce. Następnie wzięła kwiatek i ponownie zanurzyła czubek nosa w nim, by poczuć jego zapach.
– Dziękuję za kwiat. Jest piękny.

[Fatima Popow-Chojnacka]

- Dziękuję bardzo - powiedział siadając obok - szarotka, choć bardzo niewielka, jest rzeczywiście bardzo ładna. Idealne uosobienie Edelweiss - uśmiechnął się szczerze.

- Właściwie jestem tutaj, by mieć pewność, że niczego Wam nie brakuje - i dodał spojrzawszy na zegarek - bankiet już lada moment, a Pani nie odpoczywa w swoim apartamencie? Mam nadzieję, ze sił starczy do białego rana...

[Fatima Popow-Chojnacka]

–Ah! No tak! Tak tutaj cudownie, że zapomniałam o bankiecie. Przecież to lada moment, a trzeba zrobić się na bóstwo.
Zaśmiała się na ostatnie zdanie. Jeszcze chwilę porozmawiała z Joachimem. Aż w końcu powoli zaczęła stawać i przygotowywać się do wyjścia.
– W takim razie widzimy się za niedługo. Do zobaczenia!
Pożegnała się uprzejmie z Szanownym, delikatnie się kłaniając i poszła pośpieszne w kierunku drzwi. Po chwili zniknęła.

[Femme Mystere]

Lieselotte zajęła jeden ze stolików w kawiarni. Szkoda, że trzeba udawać się aż do Nebelschattengasse, żeby napić się dobrej kawy i nie ma nic równie dobrego na przykład na rynku. Popatrzyła krótko na dostępne kawy i zamówiła sobie w końcu jakieś latte. Czytając Jodeln Zeitung czekała cierpliwie, aż przyjdzie jej nowa austriacka przyjaciółka @Isabella Swann

[Heinz-Werner Grüner]

pssstt... ta Austriaczka jest już z Edelweiss.
A kawiarni na rynku mało, bo kawy nie ma. Ta co tu jest to zbożówka.
Tylko cichosza!