Rosenrot Saal

[Femme Mystere]

Sala różana jest odpowiedzią na potrzebę organizacji imprez okolicznościowych w kotlinie. Chętnie rezerwowana jest na takie wydarzenia rodzinne jak śluby, wesela, komunie, chrzciny, jubileusze i tym podobne.

Pierwszym, co uderza po wejściu do salki, jest potok róż w kolorze kremowym i różanym. Ilości kwiatów są tak przytłaczające, że nawet sami organizatorzy imprez nie wiedzą dokładnie, ile ich jest. Tworzą łuk przy wejściu i liczne girlandy na ścianach i balustradach. Ponadto oświetla je mdłe świadło kryształowych żyrandoli, które potęgują wrażenie kolorystyczne.

Salka podzielona jest na dwie części. Jedną z nich jest parkiet taneczny otoczony stołami, gdzie mogą odbywać się imprezy muzyczne. Natomiast druga część wykorzystywana jest do uroczystości z publicznością. Krzesła ustawione są w jednym kierunku, by można było obserwować wydarzenia na niewielkiej scenie.

[Krzysztof Windsor]

[Heinz-Werner Grüner]

W Grand Hotel von Edelweiss zjawił się gestor "oberhauptowski" Zoltan Hagyma w swoim nieco starodawnym wdzianku i ruszył bezpośrednio do recepcji.
Nie przykuwał uwagi nikogo, nie wywoływał żadnych emocji. Mimo wszystko każdy znał ten charakterystyczny chód wiekowego Węgra. Lata robiły swoje, a kontuzja sprzed lat wcale się nie zaleczyła w edelwajskim klimacie.
Hagyma w końcu stanął przed concierge'm hotelowym i po krótkiej wymianie zdań przekazał mu niewielki świstek papieru. Rozmówca dopóki nie chwycił kartki w dłoń, dopóki nie przeczytał zachowywał cały czas pełną powagę, wręcz nijakość. Szybko jednak zdał sobie sprawę, że mowa była o wizycie zaufanego urzędnika oberhaupta, co prawda niższego szczebla, ale zawsze. Tekst wiadomości nie pozostawiał złudzeń

Szanowni Państwo,


Nie śmiałbym opuścić takiego wydarzenia, dlatego uprzejmię proszę o rezerwację stolika na 6 osób. Nie wymagam najlepszego, ale gdzieś na uboczu, zdając sobie sprawę, że na dzień przed koncertem "Edelstring" ciężko będzie uzysać doskonałe miejsca.
Gdyby jednak udało się taki stolik uprzednio przygotować, proszę poinformować bezpośrednio mojego gestora, Herr Hagymę Zoltana, a w ostateczności Herr Joachima Cargalho, który jutro winien być w Der Sitz pod telefonem. Ja, jeśli oczywiście uda Wam się przygotować ten niewielki stolik, zjawię się, być może nawet spóźnię, gdyż będę wracał bezpośrednio z Laibahc. Mam nadzieję, że moja prośba nie jest szczególnie wygórowana.

Z wyrazami szacunku,

Pierwszych pięć osób zapraszam serdecznie do stolika.
Dodam nieco niesprawiedliwie, że moi Faktotum, a jednocześnie teście Patrona, Herr Windsora-Windsachena mają w tym wypadku "małe" pierwszeństwo.

[Heinz-Werner Grüner]

Publiczność pomału zbierała się pośród różowych wnętrz sali o tej właśnie nazwie. Zjawiali się co bardziej znamienici mieszkańcy Kotliny, jedni bardziej z ciekawości, inni z pasji do muzyki, wszyscy by zobaczyć czego dokonał Herr Patron tego wydarzenia - @Krzysztof Windsor.

Wśród gości jeszcze nie było całej śmietanki, ale na to byl jeszcze czas... Pierwszy "dzwon" obsługi oznajmiający 15 minut do rozpoczęcia koncertu dopiero wybrzmiał. Wszyscy jeszcze gromadzili się z dala od swoich miejsc uprzednio witając i opowiadając popularne "historię z życia wzięte"...

[Krzysztof Windsor]

Kiedy goście zajęli swoje miejsca i zabrzmiał trzeci gong oraz zgasło światło, powoli rozświetlała się scena, a publiczność czekała w milczeniu na rozpoczęcie koncertu. Na scenę wyszedł Krzysztof Windsor, który przywitał serdecznie wszystkich gości i opowiedział krótko o samej grupie Edelstring oraz o tym jak będzie wyglądał dzisiejszy koncert.

Szanowni państwo,
niezmiernie miło mi Was powitać na tym kameralnym koncercie z niezwykłymi artystami i w niezwykłym miejscu. Grupa Edelstring jest to grupa, której członkowie osiągnęli profesjonalizm w grze na instrumentach smyczkowych - ale nie tylko na nich, gdyż w dzisiejszym koncercie usłyszymy cudowne połączenie kwartetu i pianina wraz z klarnetem. Grupa powstała już 5 lat temu i ciężką i mozolną pracą zdobywali coraz większe doświadczenie na scenie i rozwijali swoje umiejętności. Dzisiaj są już jednym z bardziej znanych kwartetów. Mam nadzieję, że dzisiejsze spotkanie ze sztuką wniesie do naszego życia przerwę, która pozwoli nam odpłynąć w inny świat.

Kiedy Krzysztof Windsor zszedł ze sceny światła ponownie przygasły. Jedynie świece tliły się na stolikach oświetlają leżące na nich czerwone róże, które były też w całej sali. Za moment rozpocznie się uczta dla ucha.

[Heinz-Werner Grüner]

Wtem do sali ukradkiem wszedł H.W.Grüner. Szept na sali lekko się wzmógł, aż muzycy zerknęli w "czarną otchłań". Na szczęscie nie dali się rozproszyć na tyle by zatracić moment rozpoczecia wydarzenia.
Krótkie wyrównanei i zaczęli...

Tymczasem oberhaupt nieco nieśmiałym krokiem przedostał się w końcu do swojego "stolika" i rozsiadł się wygodnie. Zauważył szybko, że w pośpiechu nie zdjął nawet szalika. Ściągnął go jednak dość pręko i usadowił się na kanapie starając się jak najszybciej "wczuć" się w muzyczne doznania...

[Krzysztof Windsor]

Przy zgaszonym świetle, prawie niezauważeni na scenę weszli artyści. Kiedy zaczęli grać, po pewnym momencie światło znów powoli rozświetliło scenę, na której znajdowali się: kwartet i pianista wraz z siedzącym obok niego klarnecistą. Cudowne nuty wypływające z ich instrumentów dobiegały do uszu każdego, a ciekawa spowita półmrokiem oprawa wizualna sali dopełniała jedynie najwyższych wrażeń.

KONCERT

[Heinz-Werner Grüner]

Offtop: O kurde! 42 minuty... no to czas chyba wykonać mikronacyjne powinności, założyć słuchawki hamerykańskiej marki i delektować się melodią... Najpierw jednak spokój musi nastać we włościach prywatnych.

[Krzysztof Windsor]

Offtop: O kurde! 42 minuty... no to czas chyba wykonać mikronacyjne powinności, założyć słuchawki hamerykańskiej marki i delektować się melodią... Najpierw jednak spokój musi nastać we włościach prywatnych.

I jeszcze zamknąć oczy, podzielona klasyką na nowsze mniej więcej po połowie

[Heinz-Werner Grüner]

Offtop: O kurde! 42 minuty... no to czas chyba wykonać mikronacyjne powinności, założyć słuchawki hamerykańskiej marki i delektować się melodią... Najpierw jednak spokój musi nastać we włościach prywatnych.

I jeszcze zamknąć oczy, podzielona klasyką na nowsze mniej więcej po połowie

Niech mi uwierzy Herr Maestro, że przesłucham całe, choćby i do śniadania czy podczas podróży "chodnikowych" z psiakiem.