Przyjmowanie interesantów

[Heinz-Werner Grüner]

Jedno z pomieszczeń Der Sitz. Charakterystyczna drewniana boazeria zdobiła wszystkie ściany. Na jednej z nich dało się zauważyć godło Edelweiss. Pokój był niespecjalnie duży,wyglądał jak zwyczajna poczekalnia. Cały anturaż dekoracyjny uzupełniały dwie ławki i biurko dla recepcjonistki. Tuż za nim wielkie i szczelne drzwi, a na nich napis:

Oberhaupt Grüner
Przyjmowanie interesantów
Poniedziałek - Piątek
w godzinach od 9-15.

[Masz sprawę do Oberhaupta, zapraszamy.]

[Joachim Cargalho]

Cargalho pojawił się na wezwanie. Jak się okazało, przybył trochę za szybko. Co? Od 9? Co za lenie! Mogli o tym chociaż wspomnieć w liście - głośno okazał swoje niezadowolenie. Nie pozostało mu jednak nic innego niż czekać na otwarcie biura...

[Heinz-Werner Grüner]

Oberhaupt Grüner nie lubił się spóźniać, często bywał "grubo" przed 9, ale tym razem zjawił się punktualnie, ani minuty wcześniej. Interesantów przywitał chłodnym skinieniem, nieco cieplej spoglądając na swojego asystenta "przywiezionego" jeszcze z węgierskich Szan, Zoltana Hagymę. Zdjął płaszcz w recepcji, co czym wchodząć do środka rzekł:
-Herr Hagyma, tak jak zawsze, małą kawę. Vielen dank. - po czym skinął ponownie głową i zwracając się bezpośrednio do oczekujących(a w zasadzie jednego z nich) - Zapraszam pierwszego z Państwa.

Zasiadł prędko na fotelu, tuż za swoim biurkiem, odwiesiwszy wpierw na wieszak okrycie wierzchnie.
-Proszę usiąść - zwórcił się do Joachima Cargalho - Kogo my tu mamy... - poszukał w dokumentach, nie licząc, że gość odpowie.
-A! Herr Cargalho, jak się spało? Proszę wybaczyć to nagłe wezwanie, ale byłem ciekaw kilku rzeczy.
Wiem, że dzisiaj jesteśmy umówieni na polowanie, ale na spokojnie chciałem zapytać. Jak Szanowny Pan sądzi, czym byłby w stanie się zająć w Edelweiss? Co Szanownego najbardziej interesuje? Miałbym kilka posad, do wyboru, ale z racji tego bałaganu jaki tutaj zastaliśmy po przybyciu w maju 21'ego... Ech. Szkoda słów. Bieda aż piszczy. Doszły mnie słuchy, że Szanownemu nie jest obca kultura, sztuka, rekreacja, zabawa... W cyrku Szanowny pracował? To byłoby świetne przedsięwziecie, ale chyba nas na ten moment na to nie stać.
Jesteśmy dopiero w fazie odbudowy zasobów miejskich. Jak sam Szanowny widzi, lampy olejne, w tych czasach to już przezytek, a my nadal w tym tkwimy. Próbujemy uruchomić elektryfikację Doliny, by dostraczyć prąd do domostw i przede wszystkim przedsiębiorstw. Powstaje sieć elektryczna, ale nie wiemy jeszcze do końca, jesteśmy w fazie projektów, na które żródło się zdecydować. Pan taki światły człowiek na pewno posłuży radą.
Byleby szybko - spoglada na marnej jakości zegarek, zawieszony na łańcuszku - polowanie czeka...

[Joachim Cargalho]

Cargalho spojrzał na zegarek i z uznaniem kiwnął głową, gdy punkt 9. Oberhaupt zjawił się w swoim biurze. Nie da się ukryć, że obecność mężczyzny na stanowisku sekretarza nie za bardzo umiliła mu czas spędzony pod zamkniętymi drzwiami. Joachim wszedł na zaproszenie i od razu rozgościł się w fotelu, zakładając nogę na nogę.
- Nie spało się najgorzej, choć wolę spać nieprzerwanym snem - odpowiedział w swoim stylu i dalej kontynuował - W cyrku nie pracowałem. Od zawsze było mi nie po drodze z fuchą urzędasa i proszę mi wierzyć, że żadnych deklaracji tutaj nie złożę. Staram się być słownym człowiekiem i nie chciałbym, by przez moje słowo co noc ktoś przypominał mi listownie o obowiązkach. W słowach interesanta można było wyczuć brak zainteresowania, jednak, wypowiedzenie ich w prost miało skutkować jasnym komunikatem i niechęcią do składania obietnic. Cargalho wstał i podszedł do okna. Odwrócony plecami do Oberhaupta, kontynuował swoją wypowiedź - Edelweiss wygląda bardzo obiecująco i żal nie zatrzymać się tutaj na dłużej. Nie jestem jednak dobrą osobą do powierzania obowiązków państwowych, jakichkolwiek obowiązków... Chcecie mnie tutaj zatrzymać, pozwólcie mi być włóczęgą, który nieraz będzie chamem, a innym razem będzie podżegać do inicjowania pewnych wydarzeń.
Cargalho podszedł do komody, na której stała jakaś kamienna rzeźba... Wiesz co, Herr Gruner... - zaczął ewidentnie zamyślony - jeśli znacie tę legendę o Syzyfie, to ja chyba jestem uosobieniem takiego kamienia. Można mnie popychać w danym kierunku i zmuszać do określonej drogi, ale chyba zawsze się wymknę i popędzę na przeciw. Zawsze jednak zostaję w pobliżu - odwrócił się do Grunera i nieco prowokująco uśmiechnął się i mrugnął okiem, a na końcu zapytał - Kim jednak byłby Syzyf bez tego kamienia? Chyba na wiecznym spokoju nam tutaj nie zależy...

[Heinz-Werner Grüner]

-Zaintrygowałeś mnie, Herr Cargalho - Oberhaupt również wstał i powolnym krokiem ruszył w stronę gościa. - Wchodzisz tu jak do siebie, nie pękają ci gacie ze strachu, ale jak proponuje Ci robotę, całkiem dobrze płatną to wybierasz przeciętność i maraym. - Grüner podszedł na tyle blisko, że koniuszkiem palca wodził po kamiennej figurce.
-Nie chcesz się bawić w urzędy i papierkową robotę, nie ma problemu. Chcesz być wolny, jak ptak, zgadzam się. Takich jak Ty, Herr Cargalho...też potrzebuje. - Odwrócił się i stanął na wprost twarzy swojego rozmówcy, tak, że prawie stykali się nosami i ściszonym głosem mówił dalej - Tylko nigdy nie odwracaj się do mnie plecami...
To powiedziawszy uśmiechnął się, odszedł zasiadając na swoim fotelu i żywo zaczął wypytywać interesanta jak mu się podoba Edelweiss, jakie pierwsze wrażenia. Doskonale wiedział, że przybysz zrozumiał jego słowa, że nie chodziło o fizyczne odwracanie się plecami, a o zdradę...

[Joachim Cargalho]

Wiele etapów tej dyskusji mogłoby wydawać się dziwnych i budujących niezbyt przyjemne napięcie. Rozmówcy wyglądali jednak na zupełnie zrelaksowanych. Można byłoby przypuszczać, ze znają się nie od dziś, a takie gierki słowne są ich ulubioną formą dialogu. - Herr Gruner, akurat tego możesz być pewnym. Zazwyczaj gram w otwarte karty... - odpowiedział na prowokacyjną zaczepkę. Oberhaupt wrócił się do biurka, Cargalho oparł zaś się o komodę i kontynuowali rozmowę.
- Widzę duży potencjał narracyjny w tym, co już tutaj się dzieje. Przejrzałem Twoje plany wobec elektrowni i podobnych przedsięwzięć związanych z gospodarką i przemysłem. Powiem Wam, że zupełnie tego nie czuję, zaś polowanie, choć nieco krótkie ma duży potencjał, by stało się cykliczne. Pozwól, że następne ja poprowadzę według innych zasad.
Wyobraźmy sobie przygotowane scenariusze dla chętnych do polowania. Jeśli uczestnicy ponownie się rozdzielą, może warto "zasugerować" im scenariusz dla ich poczynań? Byłoby to dla nich zadanie, by historia powstała według pewnych zasad, choć nadal w sposób losowy. - Joachim tłumaczył swoje wizje...
- Takie historie można później wykorzystać... Jeśli chcesz budować przemysł itp. i stawiać to na forum, to można ten mechanizm wykorzystać w tych miejscach, by nie stały zakurzone. Narracja na pewno nie jest obca osobom, które się tu kręcą, wygląda to całkiem fajnie! Pytanie jak widzisz to Ty jako przywódca tej krainy...

[Heinz-Werner Grüner]

Zakładam, że my sobie tam dalej gaworzymy fabularnie, ale łatwiej będzie jak przejdę na "nasz" język.

Edelweiss z założenia ma być dla ludzi, nie bez jakichś zasad, ale na tyle elastycznych, że każdy powinien znaleźc coś dla siebie.
Ty, Herr Cargalho znasz mnie bardzo dobrze, także prywatnie, a Frau @Femme Mystere również nie jest mi obcą osobą, choć znamy się jednynie wirtualnie. Waszą własnie domeną jest potencjał fabularny i zdaję sobie z tego doskonale sprawę

Polowanie zostało spłycone, gdyż zapowiedziałem wcześniej to "świniopieczenie", a nie chciałem już zmieniac daty. Też bym sobie pogonił za dzikami i innymi takimi zwierzakami (tutaj jednak kłania się spisanie ich, choćby dla funu).
Nie mniej widzę, że ogromny potencjał będzie właśnie w fabularyzacji.
Herr Cargalho jeszcze tego nie wie, ale ja doskonale zdaję sobie sprawę na co stać naszą Pannę Augentrost.
Każda lokacja, o której tu piszemy, ma być żywa i ma działać. W założeniu ma to być tak, bo gdzieś trzeba w końcu i fabularnie pracować, że dajmy na to Herr Joachim pracuje jako dyrektor (nasze postaci będą pełniły funkcje właścicieli/dyrektorów, ale do wykorzystania w fabularyzacji, ale i w gospodarce, będą również postaci, nazwijmy to NPC, które znakomicie nadadzą się właśnie do opisywania właśnie różnych wydarzeń fabularnych) Mleczarni, gdzie produkuje się mleczko, znakomitej jakości sery itd. Wiem i zdaje sobie sprawę, że nie będziecie latać po forach i szukać klientów, ale ja owszem lubię to.
Czasem więc dostaniecie zlecenie od "władzy", na kontrakt z zagranicy które trzeba będzie opisać i fabularnie wypordukować. A już nie wspomnę, że warto także opisywać jakieś codzienne sytuacje mające miejsce w zakładzie pracy typu pani Aniela dziś miała problem w toalecie. Zabrakło mydła lub papieru toaletowego.
Dlatego podstawowe przedsiębiorstwa będą narracyjnie wykorzystywane także przeze mnie, tam gdzie nie będzie zatrudnionych "dyrektorów" czyli zwykłych obywateli mikroswiata. Tam zastąpią ich NPC. One oczywiscie nie będą pisać, ale my możemy pisać o nich. IYKWIM. Nudzi Ci się, a akurat masz ochotę wywołać pożar w (oby nie w kopalni ) masarni, działaj. Byle tylko nie zabijać NPC non stop.

A uwierz mi takie rzeczy związane typowo z gospodarką jak elektrownia też mają mieć znaczenie na rozwój miasteczek czy później prywatnych osad.

Swoją drogą, bardzo dziękuję za tą uwagę. Dzięki temu nie tylko Wam mogę przekazać zamysł, ale i sobie uzmysłowić, że jak wszystko pójdzie tak jak zakładam, to będzie to miało ręce i nogi.

[Joachim Cargalho]

No to co nam przekazujesz wydaje się obecnie najrozsądniejszą drogą dla kreowania mikroświata. Ciężko cokolwiek innego budować. Polityka mikronacyjna miała już swój czas i rzeczywiście dało się nią żyć, ale koniec końców i ta formuła się wyczerpała. To co aktywizuje społeczeństwa to wydarzenia kulturalno-sportowe i wszelka narracja. Dlatego też tak bardzo chcę sam iść w tym kierunku i cieszę się, że takie wizje masz również Ty. No na razie wygląda to fajnie... Zobaczymy jak to będzie się dalej rozwijało. Ja chciałbym to wykorzystywać później, te wszystkie historie. Z resztą sam już zaproponowałeś wydawnictwo, więc myślę, że jest tutaj szansa na jakieś dalsze kroki.

Zawsze też mnie zastanawiało jak można rozwinąć szkolnictwo wyższe na poziomie mikronacyjnym. To doprawdy ciężka sztuka, tym bardziej, ze szkoda trochę czasu na zdobywanie dyplomów z historii mikroświata. W tym wypadku przychodzą mi do głowy dwa kierunki rozwoju - czyli szkolnictwo wyższe jako otwarte tematy, w których chętni publikują swoje prace naukowe (choć to może wydawać się nieco mało angażujące) i druga ścieżka - panele dyskusyjne, czyli powiedzmy zapraszanie osób i prowadzenie dyskusji na wybrany temat. Mogłoby to mieć charakter cykliczny i odbywać się w zamkniętych ramach czasowych.

[Heinz-Werner Grüner]

No to co nam przekazujesz wydaje się obecnie najrozsądniejszą drogą dla kreowania mikroświata. Ciężko cokolwiek innego budować. Polityka mikronacyjna miała już swój czas i rzeczywiście dało się nią żyć, ale koniec końców i ta formuła się wyczerpała. To co aktywizuje społeczeństwa to wydarzenia kulturalno-sportowe i wszelka narracja.

Każdy ma prawo do swojego widzenia i rozumienia słowa mikronacja. Cieszę się, że mamy zbliżony

Z resztą sam już zaproponowałeś wydawnictwo, więc myślę, że jest tutaj szansa na jakieś dalsze kroki.

Wydawnictwo akurat już działa. Jeśli tylko ma Szanowny projekt, ale nie wie jak sie za to zabrać, to pomogę w "obudowie". Najważniejszy przecież i tak jest kontent, a nie "pudełko. Natomiast tak, chciałbym by to ładnie wyglądało, choćby jak to z browarnictwem.

Zawsze też mnie zastanawiało jak można rozwinąć szkolnictwo wyższe na poziomie mikronacyjnym. To doprawdy ciężka sztuka, tym bardziej, ze szkoda trochę czasu na zdobywanie dyplomów z historii mikroświata. W tym wypadku przychodzą mi do głowy dwa kierunki rozwoju - czyli szkolnictwo wyższe jako otwarte tematy, w których chętni publikują swoje prace naukowe (choć to może wydawać się nieco mało angażujące) i druga ścieżka - panele dyskusyjne, czyli powiedzmy zapraszanie osób i prowadzenie dyskusji na wybrany temat. Mogłoby to mieć charakter cykliczny i odbywać się w zamkniętych ramach czasowych.

Przyznam, że i tutaj zgadzamy się w 100%. Tak dokładnie to ma wyglądać w Edelweiss. I nie będzie to jakiś innowacyjny pomysł. Pierwszy kierunek to wzorowanie się na LAN, a drugi to już wspaniała idea bialeńska.
Byłbym naprawdę szczęsliwy, jakby za jakiś czas ktoś uznał, że choć troszkę nasze szkolnictwo jest chociaż zbliżone poziomem do tych dwóch instytucji jakie podlinkowałem.
Tutaj niestety wzorowanie się winno wiązać się też może ze współpracą. Jestem w końcu też członkiem LAN.

[Joachim Cargalho]

Tak, tak. Widziałem, że wydawnictwo działa, dlatego też świadomie do niego nawiązałem. Praca o browarnictwie wygląda imponująco, dlatego gratuluję zaangażowania w realizację tego projektu.

Przechodząc do szkolnictwa. Rzeczywiście Leocja i Bielania mają nieco inne podejście do kreowania oświaty. Oba są bardzo dobre! PRzejrzałem te zbiory - przeczytałem rozważania Apolinarego Montserrata na temat realnych motywacji kreacji w świecie wirtualnym oraz wysłuchałem prelekcji Ametysta Faradobusa dotyczącej promocji mikronacji. Wszystkie te materiały rzeczywiście są bardzo wartościowe. Warto z nich korzystać, odkładając trochę na bok konieczność własnej twórczości naukowej.