Grünes Herrenhaus - Zielony Dworek

[Robert Drenin]

Impreza trwała długo, goście bawili się i tańczyli do białego rana. Gdyby mogła, trwałaby wiecznie, lecz niestety wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Tak też nad ranem większość osób wróciło do swoich domów. Niektórzy zostali, lecz następnego dnia w końcu zwalczyli ból głowy i również mogli powrócić do codzienności... Służba szybko uporała się ze sprzątaniem i już wkrótce dworek wyglądał znów doskonale...

[Isabella Swann]

Z samego rana Bella wraz z Babinką i Dziadkiem wyruszyli w drogę powrotną do Wolkenbad. Bella nie chcąc budzić domowników zostawiła liścik dla nich.

Kochani!
Dziękuję za wspaniałe przyjęcie i za dobrą zabawę. Ale przede wszystkim dziękuję za przyjęcie mnie do rodziny! Wybaczcie, że nie żegnam się osobiście, ale obowiązki w Wolkenbad mnie wzywają, a wracam z Babinką i Dziadkiem, więc będzie to długa podróż. Zapraszam was do Siebie, kiedy tylko chcecie. Moje progi są zawsze dla Was otwarte (chociaż nie w nocy Mamo i Tato).

Kocham was!
(-) Bella

[Robert Drenin]

Obsługa dawała już powoli znaki, że czas zawijać manatki. Tym samym Cargalho rozlał panom po jeszcze jednym kieliszku na rozchodniaczka i zmuszeni byli udać się każdy w swoją stronę.
- Towarzyszu @Robert Drenin to bardzo ciekawe co Pan mówi. Problemy z zaopatrzeniem na pewno mogą być problemem nie tylko dla nauki, ale całego łańcucha gospodarki - czy to planowanej, czy też nie. - opowiedział szybciutko. - Muszę polecić, aby akademia utworzyła miejsce na luźne rozmowy o nauce i z chęcią Pana tam zaproszę! - zaoferował i powoli zaczęli się żegnać.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Wszystko co dobre musi się kiedyś skończyć. Bankiet powoli kończył się. Fatima również powoli wstała do wyjścia. Czuła już zmęczenie oraz trochę szum w głowie. Ale mimo to była w dobrym nastroju. Imprezy w Edelweiss zawsze były najlepsze. Ale czas już było zbierać się bo przede wszystkim Księciulek na nią czekał w domu. Przed wyjściem pożegnała się ze wszystkimi i podziękowała za zaproszenie. Po chwili znikła.

[Heinz-Werner Grüner]

A Oberhaupt coś obiecał i zapomniał... :/

[Sophie]

A Oberhaupt coś obiecał i zapomniał... :/

Jeszcze jest czas. Dworek jest otwarty na gości

[Heinz-Werner Grüner]

A Oberhaupt coś obiecał i zapomniał... :/

Jeszcze jest czas. Dworek jest otwarty na gości

Oczywiście... Myślę jak to rozegrać.

[Ignats ik Ruth]

Nie jestem w stanie nadrobić tych kilkunastu stron, ale słyszałem, że w dzielnicy krążą na mój temat ploteczki...

Na ulicach miasta można było już napotkać automobile, lecz były one przeznaczone dla ekstrawaganckich przyjezdnych, takich jak na przykład @Ignats ik Ruth, którzy jeździli nimi w okolicach Grandhotelu, by udowodnić swoją wartość w oczach wybrednych Edelek.

...wysyłam zatem ze Scholandji, w której bawię na Rajdzie Oberhauptańskim, gońca, by rozjaśnił sprawę. Goniec zaś puszcza kontrplotki, wskazujące, jak należy i jak następuje: (primo) Herr ik Ruth Junior nigdy nie sypiał w Granhotelu, ani jego okolicach, wypoczywać najbardziej lubi bowiem w Sanatorium Quelle w Wolkenbad, dokąd jeździ przeważnie prosto z lotniska. (Dopuszczalne są jednak przystanki na trasie — vide: secundo). (secundo) Herr ik Ruth Junior chętnie udowodnia swoją wartość w oczach niewybrednych Edelek.

[Krzysztof Windsor]

Około godziny 15:00 na lotnisku w Edelweiss wylądował samolot z Angemontu. Z pierwszej klasy wysiadł Krzysztof Windsor-Windsachen, który skierował się od razu do samochodu, który zamówiony czekał na niego przed lotniskiem. Samochód prowadził go przez Stadt Edelweiss wprost do Grünes Herrenhaus.

Wreszcie dojechał. Dość nieporadnie wyciągnął dwie walizki. Zawsze w podróż brał swojego adiutanta, lecz tym razem zarządził wolne w cały Zamku Windsor i w konsekwencji swoich słów musiał odbyć podróż samotnie. Stanął na chwilkę przed wejściem. Wziął wdech czystego górskiego powietrza i ruszył zadzwonić do drzwi.


-----------
@Femme Mystere @Joachim Cargalho

[Joachim Cargalho]

- Dzwonek może tutaj w niczym nie pomóc, Panie Windsor - krzyknął z daleka Cargalho, który czystym przypadkiem obserwował okolicę. Faktycznie jednak, jego dworek znajdował się całkiem nieopodal, więc jego obecność tutaj nie była żadnym zaskoczeniem.
Podszedł do niespodziewanego gościa i przywitał się serdecznie. Do dziś w rozmowach z @Femme Mystere wspominają gościnność jaka spotkała ich w Pałacu Arcybiskupim. Wychodziło na to, że nadszedł czas rewanżu.
- Pani Augentrost może nie być w środku - powiedział spokojnie, po czym dodał - Ogrodnik mówi, że najpewniej dostała wezwanie do koszar. Wyczekał chwilę na reakcję gościa, bowiem chciał za chwilę stać się bohaterem wobec jego rozczarowania.
- W każdym razie, proszę chwilę poczekać... Znam jedno ważne miejsce, gdzie może być coś, co nam pomoże. - i lekkim truchtem udał się za budynek, by za chwilę...

... otworzyć drzwi od środka.
- Zazwyczaj jakaś służka powinna się tu kręcić, ale wychodzi na to, że dzisiaj mają wolne - opowiadał dalej - chętnie zaprosiłbym Cię do siebie, ale tam jeszcze niczego nie mam. Ledwo jeden obraz powiesiłem i stół postawiłem, ale to nie jest jeszcze miejsce do goszczenia takich osób - uśmiechnął się, chcąc zrobić dobre wrażenie. W sumie, @Krzysztof Windsor był osobą, którą należy ugościć godnie, bowiem stawał się ważną personą w kulturalnym światku Edelweiss.
- Ach, gadamy w tym progu... Zapraszam do środka - powiedział jakby był u siebie. - A mój dworek, no jest na wynajem, więc jakby co, naprawdę szybko się go urządzi i każdego ugości. Polecam serdecznie - gadał dalej wciągając walizkę Windsora do środka.
- Siadaj śmiało - rzucił mimochodem, po czym odwrócił się - chyba znasz to wnętrze, co nie? - zapytał, przypominając sobie,jednak, że Krzysztof nie pojawił się na bankiecie organizowanym z okazji adopcji Isabelli i Sophie. Trudno, teraz powinien się wytłumaczyć.
- Pani Augentrost nic nie wspominała, ze spodziewa się gościa. Co więc w takim razie się wydarzyło, Krzysztofie? - dopytywał.