Herrenhaus von Cargalho

[Isabella Swann]

Ja ciągle czekam na jakąś parapetówkę czy cokolwiek Ojcze

[Heinz-Werner Grüner]

Herr Cargalho jest właścicielem tegoż dworku, gdzie śpi to jego sprawa...tak mnie się przynajmnjiej wydaje.

[Joachim Cargalho]

Wychodzi na to, że bywam w wielu miejscach, a jestem nigdzie...

[Heinz-Werner Grüner]

Wychodzi na to, że bywam w wielu miejscach, a jestem nigdzie...

To chyba jak jak ostatnio.

[Isabella Swann]

A to większość z nas chyba ma Ojcze

[Joachim Cargalho]

Wszedł do dworku, spoglądając na jego puste ściany. Rozejrzał się po pomieszczeniach, spodziewając się, że i tutaj znajdzie portret Oberhaupta. Ku jego zaskoczeniu taki się jeszcze nie pojawił.
Skoro go jeszcze nie ma, to pewnie sam go przyniesie - zażartował sobie w duchu. Nie chciał jednak, by ktokolwiek miał wątpliwości co do tego kto jest właścicielem posesji. Postanowił więc umieścić tutaj swój obraz.



Wielki drewniany stół pośrodku surowo urządzonego pomieszczenia na wzór jadalni. Ściany wyłożone boazerią mają jeszcze bardziej uwidaczniać prosty wystrój tego miejsca.

[Heinz-Werner Grüner]

Herr @Joachim Cargalho pozwolę sobie pozafabularnie wtrącić, że ja to bardzo chętnie bym widział swój obraz w każdym edelwajskim domu, ale chyba taki megalomanem to nie jestem.

Nie mniej gdyby zaszła taka potrzeba to chyba coś zostało jeszcze w węgierskich Szanach...

Z tego co pamiętam to obraz nazywał się "Marzenie" i przedstawiał H.W.Grünera w towarzystwie...pewnej znanej w całym mikroświecie damy, która podobno chciała się "zaszyć" w spokojnym górskim klimacie

[Joachim Cargalho]

Ten chyba powinieneś pozostawić sobie na pamiątkę.

[Heinz-Werner Grüner]

Ten chyba powinieneś pozostawić sobie na pamiątkę.

A po co? Nie moja baba i nie ta twarz...
Miałem obiecaną Cindy C. i co, i nic?!

[Joachim Cargalho]

Zostawiłbym chociażby przez wzgląd na tytuł. Jest ładny, jak sam obraz.