Sarmatisches Stille

[Fatima Popow-Chojnacka]

Sarmatisches Stille
Herrenhausgasse 7

Dnia 27 sierpnia udało się ukończyć tą okazałą budowlę, wraz z otaczającym ją ogrodem własciwie na ostatnia chwilę. Dworek jest podarkiem Kotliny Edelweiss, reprezentowanej przez Oberhaupta Grünera, dla Jego Królewskiej Mości Arkadiusza Maksymiliana i Jego świeżo poślubionej małżonki znanej do tej pory jako Prześwietna Fatima Marcjan-Chojnacka.



Dworek ma pełnić rolę jednego z domków letniskowych pary książęcej rodem z Księstwa Sarmacji. Cechą charakterystyczną parceli jest jej położenie na lekkim wzniesieniu, skąd rozciągają się widoki na okoliczne posiadłości. Dużym naciągnieciem byłoby napisać, że posesja "góruje" nad resztą, ale takie ukształtowanie terenu sprawia, że wygląda ona o wiele bardziej majestatycznie.

Zielony ogród może nie jest największy, ale został zaprojektowany osobiście przez Lieselotte Augentrost, która to dzięki swojemu wrodzonemu instynktowi potrafi odtworzyć coś pięknego w swoich wizjach, a następnie dzięki pomocy EdelBau (biura budowlanego, którym zarządza)je zrealizować. Tym razem okazała się bezbłędnie oddać urok Sarmackiego Zacisza, bo tak nazywany jest dworek...

Warto zauważyć, że przed budynkiem ustawiono maszty i w porozumieniu z właścicielami wywieszono flagi narodowe Księstwa Sarmacji i Kotliny Edelweiss...


A co najważniejsze właściciele posesji zwolnieni są z płacenia jakiegokolwiek podatku na rzecz Kotliny Edelweiss, co jest niedorzeczne w ich rodzinnych stronach...

[Fatima Popow-Chojnacka]

Akt własności przekazany podczas zaślubin w Grodzisku dnia 27 sierpnia 1922 roku przez oberhaupta H.W. Grünera:

[Fatima Popow-Chojnacka]

Wieczorową porą jeszcze było widać palące się światła w dworku. Na przyjazd JKW czekała służba, która mieszkała tutaj na polecenie pary książęcej, aby zajmowali się przez cały rok miejscem. Parę minut po dwudziestej trzeciej na terenie dworku pojawiła się kolumna samochodów. Służba wyszła na zewnątrz i przywitała się serdecznie z gośćmi, pomagając z bagażami. Na końcu wysiadła Księżna. Wzięła głęboki oddech i poparzyła na nieznaną jej okolice. Była tutaj pierwszy raz. W końcu mogła odwiedzić to miejsce. Niestety późna pora nie dawała szans na lepsze zobaczenie miejsca, dlatego zostawiła to na jutrzejszy dzień. Po przywitaniu się ze służbą weszła do środka. Miejsce na pierwszy rzut oka było przytulne i ładne. Podkręciła się trochę po miejscu. Jak na razie dworek zrobił na niej dobre wrażenie, ale lepiej dalsze oględziny zostawić na jutro. A zmęczenie też dawało o osobie znać. Pozostało tylko zjeść szybką kolację i pójść spać.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Po obiedzie kobieta zrobiła małe oględziny miejsca. Wszystkie pomieszczenia były zadbane i uporządkowane. Było trochę z przepychem, ale w większości dominowała skromność i uczucie przytulnego miejsca mimo, że budynek był spory z kilkoma różnymi pomieszczeniami. – Oberhaupt dobrze wybrał, służba też dobrze spisała się z umeblowaniem. Dobre miejsce wypoczynkowe. Muszę powiedzieć zaraz telefonicznie wszystko Arkadiuszowi – pomyślała w trakcie przechodzenia z jadalni do salonu. Na jej twarzy widniał lekki uśmiech. Z dużym zaciekawieniem nadal obserwowała wszystkie detale. Niczego raczej nie brakowało i było jak sobie wymarzyła ale pewnie jeszcze zleci, aby coś jeszcze przywieść... Jej myśli przerwała służąca, która przyniosła herbatę. Stanęła z filiżanką przy oknie. Można było zobaczyć jesienne barwy, które dodawały jeszcze bardziej uroku miejscu.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Psyt... Może jakiś bankiecik dla edleweisskiej elyty

[Fatima Popow-Chojnacka]

Psyt... Może jakiś bankiecik dla edleweisskiej elyty

Wieczorem możecie zrobić mi "wjazd" na chatę A tak serio to proszę się nie krępować i odwiedzić! Nagły przyjazd więc proszę o wybaczenie, że nie dałam znać i nie zaprosiłam w odwiedziny.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Psyt... Może jakiś bankiecik dla edleweisskiej elyty

Wieczorem możecie zrobić mi "wjazd" na chatę A tak serio to proszę się nie krępować i odwiedzić! Nagły przyjazd więc proszę o wybaczenie, że nie dałam znać i nie zaprosiłam w odwiedziny.

To robimy wieczorny nalot na twój „domek”

[Fatima Popow-Chojnacka]

Po obejrzeniu dworku od środka nadszedł czas, aby zobaczyć teren na zewnątrz. Chociaż było dziś nieco chłodniej z małym wiatrem i wyraźnie niebo było zachmurzone, to nie przeszkodziło to w czynności. Kobieta z ciekawością i dużą uwagą oglądała każdy zakątek terenu. Trochę to zajęło czasu, bo był to spory hektar. Cały teren wyglądał interesująco, okolica była spokojna. Było dużo zieleni tak jak lubiła. Frau Lieselotte Augentrost idealnie zaprojektowała główny ogród. W międzyczasie czasie powiedziała towarzyszącemu jej ogrodnikowi i służbie, co można nieco poprawić. Generalnie na zewnątrz wszystko grało, jak i wewnątrz. A, że była już jesień to też niestety przez pogodę średnio można było korzystać z aktywności na powietrzu więc bardziej przyglądała się i spacerowała. Ale musiała przyznać, że każda pora roku dodawała Dworkowi uroku. Taki spacer dobrze jej zrobił. Chwilowe inne otoczenie zawsze działa nieco lepiej na człowieka. Po jakimś czasie wróciła do budynku, gdzie poleciła przygotować się "w razie czego" na przyjazd gości.

[Fatima Popow-Chojnacka]

„Tak, dołączę do Ciebie, Liese, dołączę. Jak dam radę. Obiecuję. Proszę, proszę, już muszę wychodzić. Poradzisz sobie, pa!” – mówił Oberhaupt, gdy wypychał Lieselotte ze swojego gabinetu i zamknął drzwi za nią, protestującą. Po sekundzie otworzył je i dorzucił jeszcze – „Przepraszam, jesteś kochana. Pa” – i po tych słowach usłyszała zasuwę.

Dlatego właśnie Lieselotte wyruszyła bez towarzystwa, co wzbudzało w niej tryliard przetaczających się po głowie obaw. Przede wszystkim obawiała się TEGO spojrzenia Fatimy, gdy zobaczy Augentrost bez nierozłącznego dotychczas Joachima. Po drugie obawiała się, że wspomniany osobnik też przybędzie na to spotkanie. A po trzecie miała cichą nadzieję, że pojawi się ktokolwiek, kogo będzie mogła się uczepić. I że Heinz jednak dołączy. Prędzej czy później.

Wzdychają co i rusz wybrała jakąś mało rzucającą się w oczy sukienkę, którą, miała nadzieję, wtopi się w tłum.



I tak oto zajechała pod sarmacki dworek. Prezentował się nie gorzej niż jej własny. Zadbany, z pięknym ogrodem. Zajechała podjazdem przed wejście i poprowadzona przez służbę skierowała się do saloniku, w którym jeszcze do tej pory nikogo nie było. Zanim pojawiła się gospodyni, pozwoliła sobie na krótki „przegląd” obrazów. Zatrzymała się przy ślubnym zdjęciu Księżnej i Księcia. I tak zamyślona czekała.

[Fatima Popow-Chojnacka]

– Witaj, Lieselotte!
Niemal krzyknęła z radością na widok dawno niewidzianej znajomej. Na przywitanie serdecznie ją uściskała.
– Przepraszam, że musiałaś czekać. Tylko gdzie Joahim? Heinz? Myślałam, że przyjdą...
Powiedziała ze zdziwieniem, a zarazem nieco ze smutkiem w głosie. Jeszcze rozglądała się dyskretnie po pomieszczeniu czy aby gdzieś się nie schowali. Widok samej kobiety był dość rzadki i niespodziewany więc tym bardziej była zaciekawiona co się stało.. W międzyczasie czekając na odpowiedź zaprosiła ją do stołu na którym były przygotowane różne przysmaki. Oczywiście od razu kazała służbie nalać im po kieliszku wina.