Eingeborener 1922

[Piotr Romanow]

Stało sie, 17 czerwca o godzine 8 rano wyznaczone siły tj. 1. Kompania Piechoty oraz 3. Kompania Piechoty górskiej wyruszyły z miejsc swojej dyslokacji do stolicy, aby przygotować się do pełnienia zadań w operacji Eingeborener 1922. Żołnierze Sił Zbrojnych Edelweiss nie wiedzieli jeszcze co ich czekaj, oraz jakie będą zadania w ramach tejże operacji.

Około godziny 16 żołnierze przybyli do Stadt Edelweiss, a o godzinie 16;10 przemaszerowali paradnym krokiem przez przedmieścia stolicy, aby pokazać wszystkim mieszkańcom miasta ich obecność. Ludzie rzucali w żołnierzy kwiatami, witali ich, dochodziło także do spontanicznych akcji, gdy mieszkanki miasta podbiegały do żołnierzy i całowały wojaków. Rzadkim widokiem było to, że wojsko pojawiało się w miastach poza Grünerwaldem.



Gdy 3.Kompania Piechoty zaczęła maszerować miasto ucichło po to, aby posłuchać jak równym krokiem maszerują żołnierze tejże jednostki. Elitarna jednostka piechoty górskiej, która nigdy nie wychodziła poza swój rejon dyslokacji, czyli góry graniczne z Monarchią Austro-Węgierską. Spotkać żołnierza tej formacji jest równie wielkie co zostać Królem, a tymczasem cała kompania maszeruje przez miasto. Budzili oni respekt i podziw żołnierzy, a także prostych obywateli, a ich naszywka z czaszką wzbudzała strach przeciwników Edelweiss.

[Piotr Romanow]

Wojska kotliny poruszały się w głąb nieodkrytych ziem naszego kraju, niestety utrudnieniem w tym wszystkim był brak wsparcia lotniczego, które mogłoby prowadzić rekonesans dla piechoty. Feldwebel Romanow był zawiedziony brakiem wsparcia ze strony Feldwebla @Albert Fryderyk de Espada, któremu powierzył zadanie przygotowania wsparcia.

Mimo trudności piechota posuwała się w głąb kraju, nieraz przedzierając się przez wszelakiej maści chaszcze, które utrudniały im dostęp do wielu miejsc. W niektórych miejscach naszego kraju okazało się, że temperatura jest wręcz nieznośna i strasznie gorąca. Na zgodę dowódców żołnierze poobcinali spodnie, żeby zrobić szorty w których łatwiej będzie im maszerować po ciepłych zakątkach kraju.


Żołnierze 3.Kompanii Piechoty Górskiej w mundurach przystosowanych do klimatu na północy Edelweiss.

Cała reszta operacji przebiegała raz lepiej raz gorzej. W jednym regionie natknęli się nawet na dziwnie brzmiących ludzi, bowiem ci nie mówili w j.niemieckim, a w jakimś dziwnym bliżej nieznanym dla nich języku. Jeden z żołnierzy piechoty powiedział, że mogą to być jacyś słowianie z CK. Monarchii, którzy zdezerterowali na Północ z Golicji i Głodomerii, aby znaleźć nowe lepsze życie.

Dowódcy wykorzystali ten czas także bardzo dobrze w ramach szkolenia swoich podwładnych. Każdy prowadził zajęcia z taktyki i kamuflażu, aby żołnierze wiedzieli jak sobie radzić w ciężkich warunkach. Najlepszym żołnierzem w tej dziedzinie okazał się Corporal Müller, który wykonał tkaninę w kamuflażu, aby podbić swoje wartości kamuflowania. Został on nagrodzony 3 dniami urlopu nagrodowego, gdy tylko ten wróci na teren swojej jednostki.


Corporal Hans Müller w swoim autorskim kamuflażu.

[Piotr Romanow]

Żołnierze Kotliny siedzieli sobie spokojnie w lesie, czytając listy i Peterki, które otrzymali od swoich, żon, dziewczyn, kochanek, a także inne wieści z domu czy też z ucywilizowanej części kraju. Wielu także chwyciło za ołówki, czy też pióra i samodzielnie pisali listy do domu, że operacja przechodzi zgodnie z planem, chwaląc się swoimi osiągnięciami przed domownikami.

Wszystko jednak przerwały krzyki w jakimś dziwnym języku, którego żołnierze nie rozumieli, a następnie padły strzały w stronę. Gdy zbliżyli się bliżej pozycji Edli wszyscy wiedzieli z kim mają do czynienia. Okazało się, że zostali zaatakowani przez Bośniaków, którzy uciekli z Monarchii Austro-Węgierskiej już przed latami, aby uzyskać trochę spokoju.

Gdy tylko wróg zbliżył się na odpowiednią odległość padły pierwsze strzały Edli. Żołnierze kotliny, a szczególnie piechota górska z uporem odpierała natarcie muzułman na ich pozycje, wróg starał się zbliżyć, jednak wszystko na marne, gdyż brak karabinów maszynowych po stronie najeźdźcy ograniczył jego siłę ognia, a także przygniatająca siła Edli doprowadziła do odwrotu.

Po obu stronach w wyniku tego starcia pojawiło się po obu stronach kilku rannych, w tym dwóch zabitych Bośniaków. Gdy tylko Feldwebel Romanow dowiedział się o zajściu natychmiast kazał spakować swoje rzeczy podwładnym i przekazał do oddziałów frontowych że ruszy tam, aby zrobić przegląd wojsk, a następnie uda się do okolicznych bośniackich wiosek w celu wyjaśnienia incydentu.

[Albert Fryderyk de Espada]

Strzały których echo roznosiło się teraz po dolinach kotliny jak i wzmożony ruch żołnierzy na ziemi zwrócił uwagę pilotów 2 maszyn z 1. Aufklärungsgeschwader którzy wykonywali rutynowy lot testowy i patrolowy.

Gefreiter Burgus poprosił wtedy przez radio bazę o sprawdzenie co się dzieje.
Dalej idąc zgodnie z łańcuchem dowodzenia personel wojskowy na lotnisku Flughafen Edelweiss-Neue Gärten który odebrał wiadomość skontaktował się z lokalnym dowództwem garnizonu w mieście. Kolejne próby okazały się jednak nieskuteczne a próby kontaktu pozostawały bez odpowiedzi. O problemach z komunikacją poinformowali wtedy Feldwebla Espadę który po kolejnej nieudanej próbie kontaktu z jednostką wojsk lądowych postanowił osobiście zadzwonić do jednego z oficerów tam pracujących, gdy ten odebrał i wytłumaczył że nie odebrali żadnego komunikatu z lotniska kazał im sprawdzić wszystko lecz usłyszał jedynie że wszystko działa jak powinno.
Mocno poirytowany całą sytuacją kazał sprawdzić dokładnie, od każdego kabelka w radiu po antenę na dachu.

Po mniej więcej 10 minutach usłyszał dlaczego nie mogli się z nikim skontaktować Feldwebel Espada miał ochotę sięgnąć do kabury po pistolet i kogoś zastrzelić, na szczęście dla zgromadzonych jedyne czym był w stanie rzucić to słuchawka telefonu która tylko cudem się nie roztrzaskała.
Okazuje się że na potrzeby pokazów lotniczych w ostatnich dniach zmieniono częstotliwość radia na lotnisku a następnie zapomniano jej ponownie zmienić przez co nie byli w stanie się z nikim skontaktować i w drugą stronę.

Widocznie zirytowany już całym cyrkiem jaki musiał oglądać Feldwebel de Espada kazał natychmiast przełączyć radia na starą częstotliwość i skontaktować go bezpośrednio z p.o Szefem Sztabu by w końcu dowiedzieć się co się o********a.

[Piotr Romanow]

Romanow nie był w stanie też odpowiedzieć Feldweblowi Espadzie, ponieważ sam wyruszył do żołnierzy na pierwszej linii frontu. Gdy tylko wyszedł z samochodu padły pierwsze krzyki; - KURWA! Co tu się wyprawia! To miała być misja eskploracyjna. - Złapał się za głowę. - Herr Hauptmann do mnie! - Wydał rozkaz starszemu stopniem korzystając z uprawnień szefa sztabu. - Gdzie znajduje się ta wioska? Trzeba się tam udać jak najszybciej jest to możliwe, nie możemy przecież eskalować konfliktu wewnątrz naszego państwa.

Hauptmann trochę pomyślał i powiedział do Romanowa. - Herr Feldwebel, na mapie są wszystkie informacje jakich pan potrzebuje, ale proszę uważać ponieważ mówią w jakimś dziwnym niezrozumiałym języku...


Romanow się zaśmiał i odpowiedział Hauptmannowi - "*Пабачым, пабачым. Тады вы будзеце дзякаваць." - Oficer patrzący na Romanowa nie dowierzał co słyszał, nie mniej był pełen nadziei, że uda się powstrzymać ten incydent.

(Jak kogoś kuje flaga na barku to może edytować zdjęcie i wstawić, bo nie mam weny na edycje)

* Dla nie wschodnio języcznych "Zobaczymy, zobaczymy. Potem będziecie dziękować."

[Heinz-Werner Grüner]

(Jak kogoś kuje flaga na barku to może edytować zdjęcie i wstawić, bo nie mam weny na edycje)

Dokonało się.

[Albert Fryderyk de Espada]

Jak linia frontu !? Po co !? Gdzie !? - z każdą sekundą frustracja Fedwebla Espady rosła w takim tempie jak nasuwały mu się kolejne pytania.

Co tam się tak k***a dzieje, pytam się co się tam w p***ę palec wyprawa ?

Starczy tego, Rigter do mnie, - wykrzyczał na cały pokój Fedwebel
Znajdź Zolmana i Heitzla, szykujcie maszyny do startu, ruszamy natychmiast,
Wezwijcie też Bära niech zbierze swój klucz i też się szykuje.

[Heinz-Werner Grüner]

A rolnicy...

[Piotr Romanow]

Po północy Romanow trafił do jednej z okolicznej wioski Boszniaków. Na wejściu do wioski od razu paru z okolicznych rzuciło mu się do gardła i zaczęło na niego krzyczeć;

- Co wy tutaj robicie! - Krzyczał Boszniak.
- Przeprowadzamy operację rozpoznawczą naszego kraju. - Powiedział po brodryjsku Romanow.

Boszniak dziwnie zaczął kręcić głową, gdy usłyszał że Edel mówił w języku nietypowym dla nich języku zmienił ton rozmowy.

- Żołnierzu, dlaczego nie mówisz po niemiecku? - Boszniak.
- Bo nie jestem Niemcem. - Odrzekł mu Romanow.
- Dlaczego Austro Węgry idą za nami aż tutaj? - B
- Austro-Węgry? My jesteśmy Edlami z Edelweiss, nie jesteśmy z MAWu, dlaczego tak regujecie na nas? - R
- Uciekliśmy z MAWu w 1921 roku tutaj, żeby zaznać trochę spokoju... Tutaj znów widzimy jak jakieś żołdaki maszerują i wymawiają te swoje "forwartze" i inne tego typu zwroty. - B

Obaj jeszcze trochę porozmawiali i rozeszli się pokojowo. Po rozmowie Romanow wrócił do obozowiska żołnierzy i zaczął im tłumaczyć całe zajście, które wywołało ogromne oburzenie wśród wielu z nich, bowiem pochodzili oni właśnie z MAWu. Wytłumaczył im też, że wioska obok której przechodzili to "Sandżak", który został tu wybudowany, gdy opuścili MAW i prosili, aby nikt nie łamał ich wolności.

Padł rozkaz dalszego marszu i poznawania kraju, a o tym wypadku sam Feldwebel Romanow ruszył zameldować Oberhauptowi.

[Albert Fryderyk de Espada]

Śladem wojsk Edelweiss wciąż podążał klucz rozpoznawczy 1. Aufklärungsgeschwader pod komendą Feldwebla Espady.
Zgodnie z informacjami jakie otrzymali 3. Kompania Piechoty Górskiej powinna znajdować się gdzieś nieopodal.

Sir, kolumna ludzi, w dolinie po prawej, na 3! - krzykną przez radio Zolman

Widzę... dlaczego nie próbują się schować... - odpowiedział Espada

Heizel, Zolman zostańcie w odwodzie, Rigter za mną przyjrzymy się im z bliska,