Notfallabteilung czyli Oddział Ratunkowy Pierwszego Szpitala przeznaczony dla pacjentów, którzy "zaniemogli" podczas wypraw górskich, a ich stan wymaga dłuższej opieki lekarskiej. Tutaj trafiają mikronauci z odmrożeniami po każdorazowej realiozie, a o długości pobytu decyduje stan pacjenta.
Skromna dwuosobowa sala, gdzie pacjenci mogą w spokoju dochodzić do siebie, a rekonwalescencja powinna zakończyć się pomyślnie.
Salą opiekuje się siostra Adrien, zwana także Süssigkeit. Dla niej niestraszne jest złamanie kończyny, czy bezduch. Pomoże w możliwie najlepszy technologicznie sposób.
Pierwszym historycznym pacjentem w szpitalu, a zarazem mieszkańcem pokoju numer 1, jest jeden z członków ekipy "zdobywców gór z Dreamlandu", Herr von Beckendorff...
To właśnie od pochodzenia jego towarzyszy salę szpitalną nazwano nieoficjalnie "Traumzimmer"
Nudząc się niemiłosiernie, Erwin szukał sobie ciekawego i produktywnego zajęcia. Nie mając żadnej kończyny do dyspozycji począł rozmyślać, planować i marzyć. Porzucił myśl o powrocie do Królestwa, nic go tam w zasadzie nie trzymało, państwo jest w zasadzie cieniem swej dawnej chwały. Po długich rozmyślaniach wyobraził się jako Pana jednego ze wzniesień, których pełno było w dolinie, w swoim zamku, górującym nad okolicą. Gdy tylko siostra Süssigkeit zdjęła mu bandaże z rąk (nogi wciąż się leczyły) poprosił o kartkę i ołówek i naszkicował swój wymarzony zamek. Tylko skąd wziąć na to wszystko fundusze...
Tak troszkę poza fabułą... viewforum.php?f=11
Tutaj wzałączony linku, jak na razie tylko w Stadt Edelweiss naszym, "oczku w głowie" mamy podział na kamienice i wille.
Kamienice przysługują każdemu chętnemu (w moim odczuciu winno to być obowiązkowe ) obywatelowi (a i mieszkańcy/rezydenci może się skuszą), natomiast na strefę willową trzeba sobie zwyczajnie zasłużyć.
Nie będąto jakieś wygórowane wymagania i w połaczeniu z jakimiś finansami będzie to miało rację bytu.
Po drugie dodam, że nie będzie to jednak możliwe jeśli zarzadca regionem nie wyznaczy takiej działki wcześniej (koszt pokryje miasto/region) lub nie wybuduje "podstawowej willi".
Wszak o takich wielkich zamkach to nie myślałem, ale pewnie tylko dlatego, że nie wybiegałem tak daleko w przyszłość.
Aktualnie w całym Edelweiss mamy...jeden dworek, który w zasadzie jest do wzięcia. No, ale to znów kosztuje ikoło się zamyka..
Wspólnymi siłami coś wymyślimy, na pewno będzie to ciekawe.
Zapewne Herr von Beckendorff nie spodziewał się tego dnia większego zainteresowania, nie mając bliskich w dolinie. Tym bardziej musiał zaskoczyc go fakt, gdy siostra Adrien weszła do środka i wręczyła mu ładnie opakowaną i owiniętą wstążką orzechówką.
- Kurier przyszedł. Pytałam trzy razy, ale zapewniał, że to dla Pana. - rzekła, puszczając do pacjenta oczko i pozostawiając do w samotności.
Do wstążki przymocowano niewielką karteczkę z podpisem:
Gute Besserung!
Kommen Sie schnell wieder auf die Füße, um kommende Lawine zu überwinden.
Ihre unbekannte Freundin
FM
Erwin przeczytawszy list zamarł. F M to były inicjały jego matki. Czyżby dopadła go aż tu? Ale odrzucił tę myśl, gdy usłyszał chichoty pielęgniarek. Gdy zapytał jedną z nich o te inicjały usłyszał tylko ciche "Femme Mystere". Nie wiedział co o tym myśleć, więc wrócił do rozmyślania nad lokacją Kolei Edelweiss. Listem zajmie się jak wyjdzie, może znajdzie tą Femme Mystere...
Każdy, kto spędził w Edelweiss więcej niż rok, wiedział, że zima była wyjątkowym okresem. Nikt o zdrowych zmysłach nie wybierał się na górskie ścieżki w godzinach popołudniowych, gdy słońce zachodziło za szczytami w mgnieniu oka. Wszyscy woleli ogrzewać się w cieple kominków w swoich przytulnych mieszkaniach w kamienicach Herrenhausgasse.
Lecz każdego jednego dnia po godzinie szesnastej straż górska mimo to wyruszała wzdłuż najpopularniejszych ścieżek, by upewnić się, że żaden kuracjusz ani turysta nie pozostał bez opieki. Było to istotne zadanie i szczególnie cenione przez samego Oberhaupta, który dbał o swoich mieszkańców i turystów. Dlatego właśnie strażnicy czuli się wyróżnieni w swojej niebagatelnej roli i z dumą oraz szczypiącym mrozem na policzkach dokładnie przeszukiwali okolice.
- Hans! Hans! Zobacz! – wykrzyknął jeden z nich, padając na kolana w jedną z zasp.
Chwycił w ramiona kobiecą postać, otarł jej twarz okrytą śnieżnym puchem.
– Na O berhaupta! – jęknął niemało zaszokowany. – To Frau Augentrost. Odnaleźliśmy ją!
Ratownik wziął nieprzytomną kobietę za ręce i natychmiast skierował się do powozu, gdzie zamierzał ją ułożyć.
- Wirklich? – odparł Hans, podbiegając. – Andreas, dostaniemy nagrodę! – zakrzyknął uradowany. Ale zaraz po tym zamilkł i spoważniał, zastrofowany samym piorunującym spojrzeniem swojego towarzysza.- Żyje?- dopytał, wciąż ciekaw, czy dostanie całą nagrodę, czy tylko połowę stawki.
Drugi strażnik przystawił policzek do jej ust, by sprawdzić, czy oddycha.
- Żyje. – rzekł, po czym dodał. – Coś szepcze.
- Co??
- Nie rozumiem. – mężczyzna przystawił policzek jeszcze bliżej jej ust. – Chyba? F… Fabio? @Fabio Rhyner ?
- To zaskakujące, Doktorze Neumann, Frau Augentrost odnaleziono w zaspie śniegu nieopodal Stadt Edelweiss. A mimo to nie ma żadnych odmrożeń. Jej stan jest stabilny. Lecz… Przebywa w śpiączce. Nie możemy jej wybudzić. Mówi różne rzeczy w majakach. – rzekła dyżurna pielęgniarka, zdając lekarzowi raport.
- Dziękuję siostro. – odparł, kładąc rękę na czole kobiety. Z powagą osobiście przyjrzał się jej stanowi.
- Jakie zalecenia? – dopytywała kobieta.
Lekarz, choć znany był ze swojej zasadniczości, mruknął coś do siebie pod nosem, a potem wyciągnął z kieszeni fiolkę.
Podał ją kobiecie.
- Proszę podawać co trzy godziny do poranku. – rzekł, po czym skierował się do wyjścia z pokoju.
- Ale… doktorze? – zaczęła zaskoczona pielęgniarka, spoglądając za jego plecami.
- Następny pacjent… - uciął, udając się dalej korytarzem.
-Meine Götter! - podobno tylko tyle zdążył wyszeptać oberhaupt Grüner kiedy dowiedział się, że Freiwilliger Bergrettungsdienst zanim łza poleciała mu strumykiem z zaszklonych oczu. Nie ma na to jednak pewności, ponieważ osoby, które prawdopodobnie miały widać to zdarzenie dostały całkowity zakaz mówienia o tym, pod groźbą zwolnienia z pracy. A kto by chciał stracić pracę w Der Sitz...
Także jak głosi legenda, wszystko jest możliwe...
Oberhaupt wyskoczył z Der Sitz niczym poparzony i pognał do Pierwszego Szpitala w pełnym biegu. Gdy strudzony dotarł do lecznicy, dyszal jak parowóz, ale oparłszy się o drzwi szukał wzrokiem kogoś kto powie mu gdzie leży Frau Augentrost... -Fra..u Ałg...e- zziajany nie mógł zlepić zdania - ...trosssst. Gdzie? I ... wody dejcie, bo zaraz padnę - i o mało co nie zemdlał z wysiłku, na szczęście młody sanitariusz pomógł mu usiąść na ławeczce w poczekalni...
Wkrótce do poczekalni wkroczyła pielęgniarka dyżurna w porannej zmiany. Spojrzała na to, jak wokół Oberhaupta zgromadziła się grupka młodych pielęgniarek, by podawać mu wodę i wachlować gazetami.
- Herr Oberhaupt, Frau Augentrost obudziła się właśnie. Zgodziła się przyjąć odwiedziny od Pana. Przez noc przebywała w śpiączce. Bardzo proszę o delikatność, ponieważ jest osłabiona i odwodniona. – rzekła, prowadząc mężczyznę do sali, w której słychać było miarowe pykanie urządzeń i opadanie kropel przystawionej do łóżka kroplówki.
Frau Augentrost leżała okryta po same uszy i mocno potargana. Miała bladą skórę. Kołdra, którą się przykryła, drżała delikatnie.
- Doktor Neumann skończył dyżur i udał się do domu. Obecnie pracę rozpoczęła doktor Hilaria Beckerwert. – dodała pielęgniarka, zostając w drzwiach i obserwując zachowanie obojga.
Bycie niemiłym dla połowy ludzkości nie jest czymś roztropnym... - Lieber Franz
) obywatelowi (a i mieszkańcy/rezydenci może się skuszą), natomiast na strefę willową trzeba sobie zwyczajnie zasłużyć. 
