Opowieści Fabryczne

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu szybko znalazł zatrudnienie w Państwowej Wytwórni Broni, albo jak to mawiają "Staatliche Rüstungsfabrik". Nie był jaroszem w kontaktach z bronią i wiedział, iż precyzja oraz dokładność jest podstawą w tej branży. Równie szybko co pracę zdobył przydomek wśród kolegów z pracy-"Ratte", za sprawą jak wlazł do nacji oraz jak szybko zdobył tą robotę, ale sława otwiera wiele możliwości- jak to mawiał jego ojciec. Jednakże Richelieu pilnuje się, aby nie walnąć gafy towarzyskiej, dlatego dużo słucha niż mówi. Po części dlatego, że na ich język 5/20.
Pracuje wraz z starszym specjalistką Stephan Fischerem, który mu wszystko pokazuje oraz tłumaczy.

[Horace Richelieu]

Widzieliście tego nowego? Którego? No, Ratte na niego wołają! No ten z zagranicy. Przez niego bedziemy musieli szybciej pracować, zwiększą nam dzienne limity... Jak to się nie martw, przecież on w dwa dni zrobił więcej niż ja w tydzień. Ech...ale za to zabawny i jest i fajne kawały opowiada... Słyszeliście tego o lumeryjskich książętach?

I tak dalej, i tak dalej. W Państwowej Wytwórni Uzbrojenia codzienne obowiązki trwały i każdy starał się należycie wykonywać swoje obowiązki, ale pojawienie się gościa zagranicznego, wykazało jak ciekawi świata są szarotkowi robotnicy. Nawet sam brygadzista Fischer zaczyna marzyć o podróżowaniu po Orientyce, a i wspominał nawet o Lumerii...

[Horace Richelieu]

Rozmawiają przy podwieczorku, w formie kanapek i herbaty w termosie, dwaj robotnicy. Właśnie mają chwilę ulgi od ciężkiej, ale satysfakcjonującej pracy. Od rozmów rodzinnych, przez plotki do sportu, przeszli do pewnej rzeczy, a raczej jej braku, a raczej kogoś braku- Horace Richelieu. Zapytali się kilku przyjaciół, a nie mogąc nic się dowiedzieć, poszli do szefa Państwowej Wytwórni Broni. Pukają grzecznie i wchodzą z ściągniętymi hełmami.

Lukas Sorg:Przepraszamy za zawracanie głowy, ale ciekawi nas...gdzie się podział Pan Horace? Miał przyjść na poranną zmianę- niektórzy mówią, że dostał jakiś awans, a niektórzy iż wyjechał.

[Heinz-Werner Grüner]

- A co takie ciekawskie jesteście, hę? Urlop wziął, ważne sprawy ma! NIe ma to nie ma. Nie dociekać więcej, obiboki! Hełm byś założył jakoś prosto, a nie tak w rękach! Ja nie wiem co to za dzisejsza szkoła. Na terenie zakładu hełm nosić trzeba, a oni nie słuchają...I teraz pędem do roboty.

[Horace Richelieu]

Robotnicy założyli hełmy i czym prędzej, choć nie tak "prędko" udają się na swoje stanowiska. Lukas Sorg zastanawia się nad odpowiedzią, gdyż była bardzo wymijająca. Drapiąc się po zadbanej, długiej brodzie, wpadł na pomysł do głębszego zbadania sprawy, niczym sławny detektyw z serialu "Herlons Geschichten" Herlon Sholmes!

Lukas Sorg:Jak będę miał wolną chwilę, popytam wszystkich moich znajomych. Ktoś coś musi wiedzieć- rozbudził naszą kotlinę niczym lawina nowości, Freud Victor. Niczym Herlon, wykąpie się w mgle tajemnic, aby odkryć słońce prawdy!

[Heinz-Werner Grüner]

OFFTOP:

Ja już się całkowicie zgubiłem, czy Szanowny wyjechał z Edelweiss, a tutaj są tylko jego "duszki" i "wspomnienia" czy jednak nadal jest, a ja sie plątam w relacjach.

[Horace Richelieu]

OFFTOP:

Ja już się całkowicie zgubiłem, czy Szanowny wyjechał z Edelweiss, a tutaj są tylko jego "duszki" i "wspomnienia" czy jednak nadal jest, a ja sie plątam w relacjach.

OFFTOP:
Tak, Horace Richelieu wyjechał z Edelweiss. Telegramuje rzecz ujmując tylko, a te opowieści pisze jako "narrator"- nagły wyjazd Horace mógł być dziwny, jakby plotką i Horace zniknął za sprawą rządu albo innych tajnych agencji rządowych. A Lukas Sorg chcę odkryć prawdę, mimo oczywistej odpowiedzi.

[Horace Richelieu]

OFFTOP:

Ja już się całkowicie zgubiłem, czy Szanowny wyjechał z Edelweiss, a tutaj są tylko jego "duszki" i "wspomnienia" czy jednak nadal jest, a ja sie plątam w relacjach.

OFFTOP:
Tak, Horace Richelieu wyjechał z Edelweiss. Telegramuje rzecz ujmując tylko, a te opowieści pisze jako "narrator"- nagły wyjazd Horace mógł być dziwny, jakby plotką i Horace zniknął za sprawą rządu albo innych tajnych agencji rządowych. A Lukas Sorg chcę odkryć prawdę, mimo oczywistej odpowiedzi.

W takim razie wspieramy naszego Lucky Luke'a!:D

[Horace Richelieu]

Lukas Sorg weekendem po szczęśliwym poranku z rodziną i mała podkolacją, pożegnaniu swej małej urwiski oraz żony ruszył na miasto ubrany w długi, zielony płaszcz, zieloną fedorę z czarnym paskiem. Akurat umówił się z kolegami na piwo i pyszną kiełbaskę w małym barze przy jego ulicy, który się nazywa "Das Gasthaus unter Jan". Po kilkunastu minutach rozmowy, przechodzi płynnie do rzeczy.

Lukas Sorg:A skoro już mowa o podróżach...wiecie co się stało z Horace Richelieu? Ten co pracował u mnie na Fabryce. Niektórzy mówią, że odszedł na urlop, niektórzy iż go porwały służby państwowe. Potrzebuje opinii osób, którym mogę najbardziej mogę zaufać, czyli waszej.

Ambros Fischer:Młody rzemieślnik u ojca-kowala. Solidny chłop o twarzy dziecka i małych, brąz oczach
Uważam, iż miał pracę do wykonania. Mówią, że jest podróżnikiem- a tacy często mają pracy w swojej ojczyźnie. To są często pisarze, artyści, których opinia i sława zależy od tego co widzieli.

Adalmar Esser:Już trochę starawy wiekiem mężczyzna, który spędził kilka lepszych dekad swego życia na podróżach. Był profesjonalnym skrzypkiem.
Jest typem socjalnego gościa o otwartym umyślę. Niestety, nie jesteśmy różnorodni jak Rzeczypospolita czy Austro-Węgry. U nasz architektura przeważa i piękno krainy, a taki podróżnik tego i tego mógł widzieć już naprawdę dużo.

Harman Sauer, złota rączka i ulubieniec teorii spiskowych i jego wieczny nemezis, filozof i człowiek renesansu Rein Protz się zastanawiają.

[Horace Richelieu]

Barman Hoiberts tylko wzdrygnął ramionami i włączył się do rozmowy, jak gdyby nigdy nic, cały czas polerując szklanki.
-Ja tam swoje wiem. A wiem, że to tylko agent lumeryjskiego króla. I nie pytajcie skąd wiem, sam mi to powiedział. Przecież bywał i tu i tam, prawda? I u nas był. I pił o tu, w tym miejscu - Hoibert wskazał wzrokiem i ruchem głowy, że Herr Richelieu podobno siedział dokładnie tam gdzie teraz Sorg.
-Jak mi nie wierzycie to zapytajcie Dirka, tego o tam, co śpi teraz w rogu. On mi świadkiem, że nie kłamie.