Najbardziej prestiżowy hotel w całym Edelweiss. Tutaj nocują najważniejsze osobistości z całego mikroświata, kiedy tylko zawitają do Kotliny. Przepych i bogactwo w GHE poraża nawet największych snobów.
Sala Słoneczna hotelu służy jako dodatkowa salka bankietowa. Jej zadaniem jest wspomaganie wydarzeń, które odbywają się w pozostałych salach, w szczególności Rosenrot, gdzie można organizować zarówno wydarzenia, spotkania, konferencje jak i wykorzystać jako miejsce cateringowe.
Została ona utrzymana w złoto-kremowej kolorystyce. Na ścianach znajdują się niewielkie płaskorzeźby i każdy jeden kafelek różni się od siebie, prezentuje inną scenkę. Podłoga wyłożona jest drewnianym parkietem, służyącym z powodzeniem również jako parkiet taneczny. Z sufitu zwisają złote żyrandole, a okna przysłonięte są rzymskimi roletami.
Zazwyczaj salka wyposażona jest w drewniane stoły i krzesła z jedwanym obiciem. Wejścia natomiast strzeże pogańska boginka Sabella wykonana z brązu. Dba ona o ciepłą atmosferę w czasie wydarzeń organizowanych w tym miejscu.
Miłośnicy Sztuki i Kultury,
Przyjaciele świata wyobraźni,
Twórcy,
Z nieskrywaną przyjemnością Voxland-Nationalmuseum ogłasza swoją pionierową inicjatywę, która powstała dzięki Konigprinsowi @Krzysztof Windsor. Di Skatcures di Koniglich Palastes to objazdowa wystawa pollińskiego oraz voxlandzkiego malarstwa, które zostało na przestrzeni wieków zebrane przez Koronę Królestwa Voxlandu, jego poprzedników oraz tymczasowe rządy. W ramach tego wydarzenia możecie w aż czterech miejscowościach, w czterech krajach zobaczyć jedne z tych obrazów! Oprócz nich znane z dzisiejszych czasów dzieła takie jak "Bezimienna", "Koniara" czy "Decembria". Ale by dodać wyjątkowości tej inicjatywy postanowiono o tym, że na każdej z czterech wystaw zobaczyć będzie można kompletnie różne od poprzednich obrazy.
Ja już się naprawdę nie mogę doczekać kiedy "Bezimienna" zawita do Edelweiss. Piękny to obraz, ale i piękne spełniała rolę prezentu dla najbardziej unikatowej pary.
Do Grand Hotelu przyjechały obrazy z Królewskiej Kolekcji. Zaaranżowana sala została specjalnie przyciemniona, jedyne źródła światła to lampy oświetlające ciepłą barwą obrazy. W dwóch rzędach pod ścianami były ułożone dzieła, a na pod ścianą na środku, między rzędami obrazów stała Bezimienna.
Obrazy abstrakcyjne
Drogi widzu, co widzisz? Jak to nazwiesz? Jak zinterpretujesz? Tutaj wszystko zleży od Ciebie.
Zbawienie
Czy zastanawiałeś się kiedyś jak wyglądać może zbawienie? Z odpowiedzią na to pytanie przychodzi Stephan Schutzmann, który próbował zinterpretować to w swoim obrazie.
Samotność
Adrew Willaert chciał przedstawić jak wygląda jego własna samotność. Jak wygląda Twoja, może jest podobna?
Muzyka
Muzyka wyraża więcej niż 1000 słów...
Chłopiec i las
Chłopiec i Las to obraz, który pokazuje dziecinną ufność i bycie. Zwierzęta ufają dzieciom, one nie są jeszcze zniszczone, jak twierdził Raphl Gütner.
Bezimienna
Tego obrazu, tak znanego na Pollinie, nie trzeba opisywać. Podarowana w prezencie ślubnym dla Krzysztofa Windsora-Windsachena i Sophie Susanne Carghalo-Windsachen.
Gdy tylko zobaczył afisz zapowiadający wystawę, dokładnie wiedział już, iż nie może przegapić tego wydarzenia. Kiedy więc do do hotelu przyjechały wszystkie obrazy, nie wahał się ani chwili, by się tam wybrać, a i przy okazji zobaczyć swojego zięcia, który trzymał pieczę nad tym przedsięwzięciem.
Na miejscu przyglądał się dziełom sztuki. Zatrzymał się chwilę przy Zbawieniu, zastanawiając się, czy to właśnie taki świat obiecał Edlom Oberhaupt. Czy to właśnie tak wygląda zbawienie, którego mieli odstąpić w krainie śnieżnobiałej szarotki? Nie odpowiedział sobie na to pytanie, ale jedynie w ciszy przeszedł do kolejnego obrazu. Obrazu samotności...
Lieselotte również nie przegapiłaby takiej okazji. Po tym, jak okazało się, że nie zastała @Pavel van der Gibson w domku, w którym miał ponoć zamieszkać, wróciła do Zielonego Dworku, przyszykowała się i udała do Grand Hotelu.
Największą uwagę dziewczyny przykuł obraz chłopca wśród dzikiej zwierzyny.
Wyrażał tajemniczą atmosferę głębi lasów Kotliny Edelweiss, jaką trudno uchwycić słowami. Lieselotte przyglądała mu się, szczególnie jednemu z jeleni w tle. Miała wrażenie, że już go gdzies widziała. Z pewnością. Z pewnością...
Grüner długo wyczekiwał wystawy z voxlandzkich stron, a powód był jeden - Bezimienna. I choć była jego własnością zaledwie kilkanaście dni to czuł z nią jakąś jedność. Niezwykle cieszył się jednak z podjęcia decyzji by przekazać ten najbardziej rozpoznawalny obraz w mikronacjach, ze względu na jego cenę jaką uzyskał podczas aukcji w leockim domu aukcjnym. Ofiarował go przecież niemalże rodzinie. Tak własnie traktował członków familii Cargalho czy Windsachen, przyjaciele i bliscy. A jego "faworyta", Sophie nie mogła być obdarzona niczym gorszym niż ucieleśnienie marzeń oberhaupta, stąd bez ogródek przekazał go parze młodej. Na domiar tego dobrego, przecież jej partnerem na całe mikrożycie został Krzysztof, człowiek z artystyczną duszą, również niezwykle uwielbiany przez "głowę wszystkich Edli".
Przechadzając się po Sonnengel Saal przystawał przy każdym obrazie dłuższą chwilę. Balonowy dom, jak nazwał go w myślach, to ucieleśnienie mikronacji pomyślał. Górują i szybują wysoko niesione przez fantazje ich mieszkańców.
Dalej był fortepian i balon - Przenikanie marzeń i artyzmu, jednych niesie w górę, innych topi w otchłani wody, marazmu. Para przyszłości - szukanie interakcji w obecnym mikroświecie, szukanie drogi do znalezienie klucza dla nowych mikronautów. Pani ptak - interpretacja wiecznego niezadowolenia w świecie mikro - słynne "kiedyś to było", pomimo tego, że z każdej strony przybywają nowe bodźce do zabawy, nowe pomysły, jak te ubarwione ptakoryby... Fantazja - w oczach tej dziewczyny dzieje się tyle, że obraz wprawia mnie w osłupienie. Reszta nie ma znaczenia, wzrok mydli mi oczy. Znakomicie oddany efekt szukania marzeń i samorealizacji.
Dalsze prace to już słynniejsze dzieła, gdzie przekaza został jaśnie okreslony. Grüner nie skupiał się na nich tak uważnie. Zbawienie nie powodowało kołatania serca, szukania w sobie drogi do mikronacyjnej wieczności. Wiedział jaką drogę ma obrać. Samotność, ta go nie przerażała, przynajmniej nie w tej postaci jaką zaprezentował nam Adrew Willaert.
Muzykę obszedl szerokim łukiem. Chyba nie zrozumiał kompozycji dokładnie. Pomyślał tylko, że Herr Windsachen zapewne lepiej by zapozował jako muzyk.
Na dłużej przystanął przy "Chłopcu i lesie". Urzekły go oczywiście jelenie. Symbol oberhaupta, tutaj przedstawiony niemalże jako rodzina młodego człowieka. Opiekuńczość i spokój w obrazie aż bije na kilometr. Obraz warty dłuższej kontemplacji...
No i znów Bezimienna... Barwa obrazu uspokaja. Kwiaty "żyją". Smutek, zamyślenie, uśmiech? Czy to jest w zasadzie ważne? MONA LISA mikronacji jest idealna.
Femme Mystere pisze: ↑16 lutego 2024, 10:28
Największą uwagę dziewczyny przykuł obraz chłopca wśród dzikiej zwierzyny.
Przyznam, że mnie również najbardziej urzekł obraz "Chłopiec i las". Jest realistyczny, choć dosyć nieprawdopodobny. Co robi chłopiec schludnie ubrany w środku tego gęstego lasu? Dlaczego dzika zwierzyna się go nie boi? Może uważają go za jednego ze swoich? W końcu, co przykuwa wzrok chłopca i dwóch jeleni po prawej, którzy patrzą wprost przed siebie? Dużo tajemniczości i kolorystyka obrazu - taki klimat mi odpowiada.
