Pozwolenie na budowę - domek jednorodzinny

[Joachim Cargalho]

Stadt Edelweiss, dn. 23.11.1922r.

Generaldirektor EdelBau
Frau Lieselotte Augentrost
Nationalstraße E1

WNIOSEK

Szanowna Pani Augentrost,

z ogromnym szacunkiem do instytucji Edelbau oraz kompetencji w zakresie budownictwa, zwracam się z wnioskiem o wydanie zezwolenia na budowę małego domku jednorodzinnego w miejscowości Wolkenbad, na zachodnim wybrzeżu jeziora, na działce z dostępem do linii brzegowej z możliwością pełnej ingerencji w jej granicę oraz ewentualne nabudowanie infrastruktury nadwodnej.

Rysunek poglądowy.

Z poważaniem
(-) Joachim Cargalho

Wszedł do gabinetu lekko speszony obecnością innych interesariuszy. W tym miejscu nie rozmawiali inaczej jak tylko służbowo. Spojrzał więc na nią, jak na wredną panią z urzędu i pełen powagi wyciągnął wniosek, który dawał mu możliwość postawienia posiadłości w Wolkenbad.

Ona chwyciła kartkę papieru i zatopiła oczy w jego treści. Chwilę trwało, zanim dotarła do samego końca, a on zauważył, że zerknęła nawet na podpis, jakby chcąc sprawdzić z kim ma do czynienia.

Gdy wzrok jej oderwał się od treści wniosku, na stole, dziwnym trafem znalazły się czekoladki.


Wodził oczami po ścianach jej gabinetu, jakby nie miał z tym nic wspólnego. Później jednak odważył się spojrzeć na nią ponownie, próbując zachować pełną powagę.

[Heinz-Werner Grüner]

Jeden z pracowników budowlanych, Klaus wszedł przypadkiem do biura i tylko głową odprowadził przesmacznie wyglądające czkoladowe pudełko. Ślinka ciekła mu jeszcze chwilę po tym jak opuścił budynek...
Zamarzył o takim pudełeczku-dla żony, na zbliżające się edelwajskie święta. Kto wie jakie premie dostanie na koniec roku, szczerze liczył na hojność Frau Generaldirektor.

P.S. @Joachim Cargalho Czy tam miał powstać tylko mały domek?

[Femme Mystere]

Lieselotte popatrzyła krytycznie na czekoladki. Wzięła w końcu marcepanową w swoje dłonie, sprawdzając czerwonymi, długimi paznokciami jej sprężystość. Kosztowała z uwielbieniem, oblizując się lubieżnie i brudzać usta w czekoladzie.

Potem zerknęła jeszcze pod folijkę.

- Zdaje się, że takie domki letniskowe w ogóle nie wymagają zgody. - powiedziała. Potem napisała coś na kartce.

Stadt Edelweiss, 23 listopada1922r.

Wniosek zostaje rozpatrzony pozytywnie.

Z poważaniem,

Dołączyła do akt sprawy, a papierem z wnioskiem @Joachim Cargalho wrzuciła do kominka.

- Straszy mamy bajzel w tym Edelbau. Wszystko ginie...

[Joachim Cargalho]

Nieprzypadkowo, marcepanowa czekoladka miała swoje miejsce w pudełku, które znalazło się na stole. Gdy jej skosztowała, od razu jej twarz rozpromieniła się nieznacznie, co mogło oznaczać tylko i wyłącznie dobre informacje.
Od razu podpisała zgodę i wydała mu ją, a chwilę później jego wniosek został właściwie zarchiwizowany.

Joachim uśmiechnął się na te wydarzenia i wstał od biurka, podchodząc do niej:
- Ubrudziła się Pani - stwierdził zerkając na kawałek czekolady, który został na jej ustach.
- Dziękuję! - powiedział głośno, dając jej buziaka. Po załatwieniu formalności, wyszedł, udając się na miejsce gdzie ma powstać budynek, o który wnioskował.