W celu zbudowania maszyny o dużym zasięgu postanowiono zastosować układ dwusilnikowy, bo samolot musiał mieć większą masę od K3TE – aby zabrać odpowiednią ilość paliwa. Przy czym wymogiem były też wysokie osiągi, a więc trzeba było zastosować odpowiednią moc zespołu napędowego. Trzeba było rozwiązać dylemat czy jak w przypadku KB2TE zastosować jeden potężny silnik o dużej mocy (co wiąże się z jego odpowiednio dużymi wymiarami) czy może zastosować dwa nieco mniejszej mocy, ale o mniejszych wymiarach.
Zdecydowano się na to drugie rozwiązanie… przy czym należało jeszcze rozwiązać problem odpowiedniego ukształtowania samolotu by otrzymać dobre własności aerodynamiczne. Pomysł podsunęła konstrukcja konkurencyjnego przedsiębiorstwa lotniczego Atlas czyli FDU.29 „Falke”, gdzie zastosowano centralny kadłub i dwie belki łączące skrzydła z ogonem samolotu. Jednak odmiennie od konstrukcji Altasa silniki nie zostały umieszczone w kadłubie. Układ dwóch śmigieł pracujących w osi samolotu jest niekorzystny, bo praca przedniego śmigła zakłóca (poprzez zawirowania mas powietrza) pracę tylnego śmigła. To się może sprawdzić w samolotach o niewygórowanych osiągach, ale nie sprawdzi się wtedy gdy chcemy osiągać odpowiednio duże prędkości.
W nowym K4HZ silniki umieszczono na czole obu belek kadłubowych, a centralny kadłub z kabiną pilota jest niewielki i ma dobre własności aerodynamiczne. Mieści on tylko kabinę pilota, komorę przedniego podwozia oraz komorę uzbrojenia. Taki układ pozytywnie wpłynął też na kwestię uzbrojenia samolotu. Ponieważ śmigła pracują poza linią centralnego kadłuba nie ma potrzeby stosowania synchronizatorów (co obniża szybkostrzelność), a jednocześnie centralne umieszczenie uzbrojenia nie wymaga zgrywania ustawienia broni w jednym punkcie na konkretnej i niezmiennej (w locie, bo na ziemi można to zmienić) odległości, tak jak to się dzieje gdy uzbrojenie jest umieszczone w skrzydłach – poza kręgiem pracującego śmigła.
Silniki rzędowe (lepsza aerodynamika niż w przypadku gwiazdowych) o mocy 1200 kW wyprodukowała firma Ronon Dex Werke – Motorfabrik.
W efekcie powstał samolot K4HZ (myśliwski, typ czwarty, górnopłat, dwusilnikowy), na który zamówienie złożył 2. Fliegerregiment.
Oblot prototypu...
Opis samolotu:
Samolot jest dwusilnikowym górnopłatem z podwójnym usterzeniem pionowym. Napędzany jest dwoma silnikami rzędowymi V-12, które są chłodzone cieczą. Jednomiejscowa kabina jest umieszczona centralnie, a silniki umieszczone pod skrzydłami są elementem dwóch belek kadłubowych łączących je z usterzeniem. Podwozie główne chowane hydraulicznie w locie, trójpodporowe z kółkiem przednim.
Dane taktyczno-techniczne:
Załoga: 1
Długość: 11,53 m
Rozpiętość skrzydeł: 15,85 m
Wysokość: 3,91 m
Powierzchnia nośna: 30,43 m2
Masa własna: 5800 kg
Masa startowa: 7940 kg
Napęd: 2 silniki tłokowe, rzędowe, 12-cylindrowe o mocy 1200 kW (1600 KM)
Śmigła: 3-łopatowe, o zmiennym skoku.
Prędkość maksymalna: 665 km/h
Prędkość przelotowa: 445 km/h
Pułap praktyczny: ok. 13000 m
Zasięg: ok. 5300 km (do przebazowania, ze zbiornikami dodatkowymi i bez amunicji)
Zasięg bojowy: ok. 2100 km
Uzbrojenie:
- 1 działko 20 mm
- 4 wkm 13,5 mm
- 2 wyrzutniki bombowe pod centropłatem po obu stronach kadłuba centralnego (max 2 x 900 kg).