Herrenhaus von Cargalho

[Joachim Cargalho]

- Erwin na pewno miałby jeszcze wiele spostrzeżeń... - zamyślił się chwilę, pewnie zastanawiając się jak można dotrzeć do osób, które wyszły w góry i dotąd nie wróciły. Nie chciał jednak, by ten temat był teraz poruszany. Pozostawił więc myśli wyłącznie w głowie.

Lieselotte opowiadała mu o nasadzeniach, a on słuchał z uwagą, będąc niemalże pewnym, że za chwilę podzieli się z nim jakimiś radami dotyczącymi prawidłowej pielęgnacji, sądząc że zna się na tym - a jakże(!) - najlepiej. Zawsze podobała mu się ta cecha... Uśmiechał się więc lekko, gdy zauważyła brak potrzeby kolejnych nasadzeń.
- Moja Droga, drzewa, które chcę tu zasadzić, wiosną mają pięknie kwitnąć, a później wydawać słodkie owoce. Nie uważasz, że nadałoby to uroku okolicy? - zapytał i dodał - Oczywiście, możemy to odłożyć w czasie! - stwierdził, choć był przekonany, że Pani Augentrost nie bałaby się pobrudzić szpilek, by pokazać swoją wszechstronność.
- Jak już będą drzewa, pozostanie tylko syn - puścił do niej oko i uśmiechnął się szeroko

Siedli chwilę przy stole, a on nalał jej wina. Zerkał jak skanowała przestrzeń przed sobą, szukając najbardziej łakomych kąsków. - @Albert Fryderyk de Espada chyba jest bardzo zajętym człowiekiem - stwierdził, chcąc rozwiać jej wątpliwości. - Wiesz, że ostatnio pojawił się pomysł utworzenia muzeum dla starego sprzętu wojskowego? Jestem ciekaw, czy uda się to dopiąć do końca... Gdyby wpadł tutaj, można byłoby go o wszystko wypytać. - włączył mu się chwilowy monolog - Wiesz co.. Może warto byłoby wybrać się do Galnzbergu spenetrować jakieś jaskinie... Wiesz... niedźwiedzie, złoto(!)... może te twoje upragnione jednorożce - zaśmiał się ponownie.

Gdy @Femme Mystere zapytała go o jego udział w przygotowania jedzenia, wziął głęboki oddech, szukając jakiejś dobrej odpowiedzi... w tym momencie usłyszał jednak podjeżdżający automobil. Chwilę później, w środku stał już @Heinz-Werner Grüner, który nie czekał na zaproszenie, a od razu przystąpił do przywitań.

- Pytając mnie o plany, chyba nie oczekujesz jakiejś rozbudowanej odpowiedzi - odparł lekko na zapytanie Oberhaupta. Jego brak organizacji był pewnie już dobrze znaną cechą, która nieraz zmuszała go do improwizacji.
- Zapraszam do stołu, może jeszcze komuś uda się przybyć... - zastanawiał się, wskazując Oberhauptowi miejsce na przeciwko Lieselotte. Sam zaś zajął swoje ulubione krzesło, na szczycie blatu.
- Właśnie rozmawialiśmy z Panią Aguentrost o drzewach owocowych. A skoro o owocach - myślicie, że w naszych warunkach, mielibyśmy szanse na stworzenie winnicy? - zagaił kolejny temat, polewając ten trunek i częstując nim nowo przybyłego gościa.

[Heinz-Werner Grüner]

- Dziękuje Joachimie - Grüner usiadł w wyznaczonym miejscu nasłuchując o czym to rozmawiano zanim przybył. Pobieżnie przejrzał co można by skonsumować, ale jakośnie był specjalnie głodny toteż ograniczył się do patrzenia.
Po chwili właczył się do dyskusji.
- Joachimie, skoro z zielonsów da się zrobić schnappsa, a i chmiel jakoś daje radę to dlaczego i winnic nie może być? Z tego co się orientuje to "rieslingi" bez problemu damy radę tutaj wyhodować. Nie wiem jak wy, ja bardzo lubię.
Ponadto teraz, gdy Szanowna Pani Lieselotte tak ochoczo studiuje rolnictwo, to wydaje się to wręcz wykonalne natychmiastowo. Co prawda na pierwsze zbiory trzeba by poczekać, ale znaleźć odpowiednie sadzonki winorośli, zasadzić i tylko patrzeć jak pną się w górę. Pozostaje w sumie jednak jeszcze jedna ważna kwestia, o której początkowo zapomniałem. Gleba. Zbocza, oczywiście nie te najwyższe, naszych gór są do tego idealne. Pewie okolice między Wolkenbad i Stadt Edelweiss, a może i w kierunku Glanzbergu nadadzą się znakomicie. Myslę też czy czasem na tym "placu boszniackim" czegoś ciekawego nie dałoby się wyhodować. A się rozgadałem, co sądzicie, na ten temat? - oberhaupt skończył mówić, po czym nalał sobie wody, zabrakłomu tchu, od tego gadania...

[Femme Mystere]

I wtedy pojawił się Oberhaupt. Oczywiście prędki jak strzała i złośliwy jak zawsze. Lieselotte podała mu trochę niechętnie dłoń do całowania i zakrztusiła się oliwką, kiedy wspomniał o jej wyjściu z bankietu w jego der Sitz.

- Winnica? Nie wiem, czy ten klimat się nadaje. – odpowiedziała, wracając do jedzenia. – A co do drzewek owocowych – nawet nie wiesz, ile pracy kosztuje sadownictwo, które w Edelweiss woła o pomstę do nieba. Trzeba postawić na inne odmiany, szybsze zbiory, zmniejszenie chorób… Nie wiem, czy na pewno jest to dobry moment na rozpoczynanie tych tematów. – odrzekła, szukając w myślach pretekstu do uszczypliwości względem @Heinz-Werner Grüner , lecz niestety nic dobrego nie przyszło jej do głowy. @Isabella Swann szybciej wymyśliłaby coś dobrego.

Na wspomnienie córki, która opuściła ją tak nagle, Lieselotte wypuściła z ręki widelec i podparła głowę na palcach dłoni. Pociągnęła kilka razy nosem.

[Joachim Cargalho]

Rozmowa o sądownictwie wywołała w Lieselotte wyraźne pobudzenie, w wyniku którego zaczęła punktować najsłabsze strony tej działalności w Edelweiss.
- Jakkolwiek to teraz wygląda, jestem pewien, że już niedługo na tym stole będziemy zajadać się owocami wyłącznie edelweiskiego pochodzenia - stwierdził idealistycznie, a @Femme Mystere wyraźnie spuściła z tonu, może nawet lekko się zasmuciła.
Szybko chciał znaleźć jakiś sposób, na poprawienie jej humoru, jednak nie był do końca pewien co go spowodowało. Chwilę później, zakołotał ktoś do drzwi. Joachim spojrzał po zebranych, gdyż nie spodziewał się kolejnych gości. Podszedł więc szybko, sprawdzić kto tym razem się pojawił.

Po chwili był już z powrotem. Sam.
- To zabawne, że posłańcy z listami zawsze muszą sprawdzać oba dworki, by dostarczyć nam korespondencję - rzekł do zgromadzonych, czytając liścik.
- @Krzysztof Windsor wyjezdza i dziękuje nam za wspólnie spędzony czas. Ciekawe czy zabiera że sobą @Sophie... - mówił, kładąc liścik przed Panią Augentrost, by też mogła na niego zerknąć - tak rzadko widać ich razem...

Zamyślił się chwilę, a później głośno oparł ręce o blat stołu, uderzając wręcz nimi.
- No dobrze! Nie ma co zwlekać. Czas wykreować tę przestrzeń. - powiedział energicznie.
- Cofnijmy się zatem do serca tego domu. Salonu... - zaproponował - Czy to dobre sformułowanie, że salon jest sercem domu? - zastanowił się głośno.

[Heinz-Werner Grüner]

- Szanowna @Femme Mystere jakaś taka dzisiaj agresywna, a ja szczerze wierzę, że uda nam się w końcu zapracować na własne uprawy. Pewnie! Niewiele tego mamy, bo nie sprzyja gleba, ale z takimi innowatorami, jak Pani, czy Herr Lebensgefährtin @Joachim Cargalho to tylko czekać jak w Edelweiss będziemy pionierami wina, taką Toskanią Orientyki czy Reńską Doliną (w naszym przypadku Hirschlusską Deltą Gronową XD). Wiem, że trudno to sobie wyobrazić - Grüner odwrócił się od współrozmówców i ręką powiódł w dal, gustownie i elegancko, jakby malował pejzaż, po czym kontynuował dalej.
- Oczami wyobraźni widzę, o tak dość wyraźnie, jak Oktoberfest będzie rozpościerał się po całej kotlinie, od winnic aż do pnączy chmielu. Tam brzozopolańscy kupcy żebrzą o lepszą cenę za ich Chmielarza. W drugim końcu targu sam Nieżyd, ani Żyd, ani "nie", po prostu sam @Alfred Fabian zagrzewa do spróbowania winkulijskich napojów. Jeszcze dalej przybysze z jeszcze dalszych krain, z sarmackiego kręgu, gdzie wysokoprocentowy napój alkoholowy, otrzymywany w procesie destylacji z różnego rodzaju ziół, przede wszystkim z kwiatów i liści piołunu - Artemisia absinthium zwany "Absyntem" świecił triumfy lata temu. A może to właśnie pstryk i tylko edelweisskie produkty zostaną wychwalane pod niebiosa. Oj, widze to, widzę! - Oberhaupt aż otrząsnłą się z podniecenia. Szybko jednak wrócił do siebie, nieśmiało uśmeichnął po czym poprosił, lekko uspokojonym głosem o ustosunkowanie się do jego wypowiedzi na temat produkcji wina, a w zasadzie sprowadzenia odpowiednich winorośli.

[Heinz-Werner Grüner]

Oberhaupt znany był raczej ze swojego gadulstwa, a także z tego, że za kołnierz raczej nie wylewa, co różnie kończyło się po porannym przebudzeniu. Tym razem postanowił jednak wrócić do Der Sitz, zanim jeszcze poczuje jak "procenty" zaczną mu buzować i ostro mieszać się z krwią. Podziękował zatem gospodarzom za zaproszenie i ukłoniwszy się najniżej jak mu tylko pozwalała jego własna etykieta poprosił o wydanie mu palta w jakim przyjechał. Używając głośnego "ałwiderzejn" opuścił posiadłość Pana Joachima nieco po jedenastej...

[Femme Mystere]

[Joachim Cargalho]

Dziękuję, wzajemnie.