Cukiernia "Zerbröckeln"

[Heinz-Werner Grüner]

A nie są robione na maśle, którego "maślarka" ma rozmiar miseczki D lub E? Jeśli nie, to faktycznie nic szczególnego.

I tak jej nie zobaczysz, i tak.
Chyba, ze to sama Magda Gessler, jeśli tak ci zależy.

Jakby to była taka od Donatana, to czemu nie!
Magdy to ja nie potrzebuje. Chcę spokojnie spać.

Pączuszki rumiane i okrągłe jak cycuszki.

Gratuluje! Wygrał Szanowny nagrodę na post roku!
Oto nagroda - jak tylko założysz konto w MBP - 300 świeżutko wyglancowanych klubeków edelwajskich!

[Roman Schädel]

A jak mogę założyć to konto?

[Heinz-Werner Grüner]

A jak mogę założyć to konto?

A tutaj - Międzynarodowy Bank Pollinu:
https://bank.leocja.org/

Link jest także dostępny z głównego poziomu forum.

Czy Szanowny posiada weryfikację w Stemplu?

[Jürgen Voller]

Guten Tag, herr Zerbröckeln! - powiedział Dr. Voller na powitanie do uprzejmego jegomościa będącego właścicielem cukierni.

Spojrzał na ceny i poprosił po niemiecku:
Zwei Choo Choo für herr Oberhaupt, bitte! Idę porozmawiać z samym panem Oberhauptem i chciałbym zrobić naprawdę dobre pierwsze wrażenie

O, dla samego Pana Oberhaupta! Dla niego wszystko! - stwierdził cukiernik.
Jest świetnym administratorem i dzięki niemu nasza piękna Edelweiss doskonale prosperuje.
Życzę Szanownemu Panu powodzenia!

Viele Dank und Auf Wiedersehen! - rzucił na pożegnanie Dr. Voller i wyszedł z prawdziwej świątyni słodkości z postanowieniem, że wróci tu jeszcze razem ze swoją perską żoną.

[Heinz-Werner Grüner]

- Panie... - Stary Zerbrockeln zapytał przybysza o nazwisko. Ten oczywiście przedstawił się grzecznie, po czym cukiernik kontynuował:
- Panie Voller, nasz oberhaupt to prawdziwy skarb. Skoro on sam jak Szanowny Pan twierdzi, zlecił Panu zadanie do wykonania, to może i dla mnie, mógłby pan wyskoczyć do banku. Ma pan już konto, prawda? Nie? To czym prędzej proszę udać się do Edelweiss NationalBank. Tam zapewne we wszystkim panu pomoże Herr Cargalho. Jestem przekonany, że ten przemiły człowiek dopełni wszelkich formalności.


Po pańskiej minie, dobry człowieku widzę, że nie wiesz gdzie to jest. W takim razie wskaże drogę. Za tym budynkiem prosze udać się w prawo, a dalej prosto, stamtąd już na pewno Pan trafi!

[Heinz-Werner Grüner]

Leer Baiser, czyli beza Leer, została nazwana na część edelwajskiej baletnicy Leo Leer. Co ciekawe, pierwsze ciasto nie wyszło spod ręki cukierników z Koltiny, a podczas jej zagranicznych wojaży. Podobno zadziało się to w voxlandzkich stronach, ale Leo sama dokładnie nie pamiętała. Jedyną osobą, która potrafiła wiernie odtworzyć smak tej bezy był oczywiście sam mistrz Wilbert Zerbrockeln.
Cały deser składa się z kompilacji niezwykle kruche i delikatnej bezy, kremu śmietankowego o nieznanej oficjalnie recepturze, oraz owoców, które wydał edelwajski las - maliny i jagody.

Warto przy okazji wspomnieć, przeczytać i wysłuchać historii Leo Leer. To nie tylko uczta dla smaku, ale i dla innych zmysłów, oczu i uszu. Polecamy!

[Fatima Popow-Chojnacka]

Sarmatki - maślane ciasteczka z dodatkiem czekolady edelwajskiej to przysmak znany nie tylko w kręgach kulturowych Krainy Szarotek. Szczególnie w ich smaku rozkochali się mieszkańcy Sarmacji. Nie wiedzieć czemu to właśnie im pyszne ciastka zawdzięczają nazwę. Legenda głosi, że pewien jegomość wyniósł te przysmaki z ambasady Księstwa Sarmacji na terenie Stadt Edelweiss. No, ale jak to legenda, nie wszystko musi być prawdą.

[Fatima Popow-Chojnacka]

Sarmatki - maślane ciasteczka z dodatkiem czekolady edelwajskiej to przysmak znany nie tylko w kręgach kulturowych Krainy Szarotek. Szczególnie w ich smaku rozkochali się mieszkańcy Sarmacji. Nie wiedzieć czemu to właśnie im pyszne ciastka zawdzięczają nazwę. Legenda głosi, że pewien jegomość wyniósł te przysmaki z ambasady Księstwa Sarmacji na terenie Stadt Edelweiss. No, ale jak to legenda, nie wszystko musi być prawdą.

Chyba poproszę o dostawę do Pałacu...

[Heinz-Werner Grüner]

Sarmatki - maślane ciasteczka z dodatkiem czekolady edelwajskiej to przysmak znany nie tylko w kręgach kulturowych Krainy Szarotek. Szczególnie w ich smaku rozkochali się mieszkańcy Sarmacji. Nie wiedzieć czemu to właśnie im pyszne ciastka zawdzięczają nazwę. Legenda głosi, że pewien jegomość wyniósł te przysmaki z ambasady Księstwa Sarmacji na terenie Stadt Edelweiss. No, ale jak to legenda, nie wszystko musi być prawdą.

Chyba poproszę o dostawę do Pałacu...

Nie widzę problemu. Lada chwila i będziemy mieli skomunikowane magistrale kolejowe na iście wyjątkowym poziomie. A dalej to na statki, a tu już wolniej.

[Joachim Cargalho]

Pierwsza partia trafiła już do pałacu wraz z depeszą o powołaniu RKE. Księżna się ucieszyła - choć chyba wyłącznie na te pierwsze.