Apartament Horace Richelieu

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu miał niemałą niespodziankę, gdy się wprowadził do jednej z starych kamienic w Stadt Edelweiss. Jego sąsiad był starym Austriacko-Węgierskim Komandosem i zaimponowała mu determinacja oraz niezwykły wyczyń Podróżnika, aby ominąć straż graniczną w taki sposób. I to nie zauważenie!
Jego godność to Eilert Jung, za młodu blond włosy opierały o wysportowaną klatkę piersiową i plecy, obecnie zwinięte w kucyk wspomnień. Zielone oczy straciły swoją ostrość, a mięśnie elastyczność, ale mimo to nadal czytuje opowieści i sam piszę książki w tematyce około wojskowej.
Teraz przechodząc do tej niespodzianki po przy dłużnym wstępie-jegomość przywitała Horace nim się wprowadził małym prezentem, czyli kopią z autografem niewydanej powieści, choć skończonej "Akcja:MRÓŹ" i zaproponował wstępny szkic opowieści opartej na wydarzeniach, które usłyszał z plotek związanych z Kawalerem. Mężczyźni usiedli przy skromnym stole omawiając przyszłą powieść, motyw, zarys fabularny oraz postacie nowej opowieści. Zanim jednakże do tego przeszli, zaproponował kupione ciastka i herbatę.

Apartament jest obłożony deskami, dębowymi. Ściany również. Ogólnie strasznie prosty i tanie mieszkanko, choć Richelieu zadbał o wygodę. Kupił kwiatki w doniczkach, powiesił kupiony jeden z dwóch obrazów oraz swe zmodyfikowane czekany wspinaczkowe na ścianie. Nie będzie ich potrzebował na razie.

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu przybył od Stadt Edelweiss, do swego skromnego apartamentu, aby odpocząć od zgiełku miejskiego i skoncentrować myśli nad pomysłem, który urodził się w Kaputte Ski przy rozmowie z dwóch studentów z zagranicy i braku "szybkiej żywności". Zaparzył sobie herbatę, wziął duży notes i zaczął kreślić pomysły na bar, który by wyglądał jak restauracja, ale dawał szybkie, pożywne posiłki. Miękkie siedzenia w stylu małych kanap, między nimi stalowe stoliki, ułożone w formie małych boxów obok siebie.

To wygląda obiecująco, zgłoszę ten projekt do Edelbau, chociaż muszę temu wymyślić jakąś fajną nazwę...

Wtedy go odwiedził z zaskoczenia Eilert Jung, który bardzo się cieszy z przybycia swego drucha pisarskiego. Opowiada mu o swej ojczyźnie, MAW z dużą dawką retrospekcji i zanurzania się w swej własnej narracji, przytaczając często słowo "Habsburgowie". To słowo kręcące się w umyślę Horace Richelieu odbija się od różnych form, następnie lśniące oczy zwiastują wpadnięcie na super pomysł na nazwie, który szybko zapisuje w notesie, a następnie wraca do pełnego słuchania opowieści swego przyjaciele weterana wojskowego.

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu przygotowuje się w swoim mieszkaniu do krótkiej podróży do MAW, przez odpoczynek i usunięcie niepotrzebnych myśli, czytając gazety i rozwiązując krzyżówki. Popija czasem herbatą, jak rozwiązał jakąś łamigłówkę. Dołączy do niego specjalny gość z Królestwa Lumerii w MAW i drodze powrotnej za sprawą opieki nad posiadłością lumeryjską.
-Bywał bez skazy...-piszę RYCERZ i pasuje. Uśmiecha się podczas brania łyka herbaty

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu przygotował już plecak i narty, które kupił w "Grat", gdyż wspomniał o nim jeden z jego przyjaciół na początku swej przygody w Edelweiss. Trochę cukru, pożywna racja żywnościowa, namiot i lampa na wszelki wypadek. I swe ostrza wspinaczkowe, gdyż szkoda, aby wisiały na ścianie i się kurzyły. Ćwiczenia na rozciąganie i koordynację, po czym zamyka drzwi. Żegna się jeszcze z swoim przyjacielem Eilertem Jungiem, oraz z kilkoma innymi, których poznał. Ruszył do Austro-Węgier na piechotę, jak to zrobił z Edelweiss.

[Horace Richelieu]

Horace Richelieu w odpoczynku od placu budowy przyjechał do swego mieszkania, które wynajął już kilka dobrych tygodni temu, ale zdążył się rozgościć. Herbata, książka, miła atmosfera ciszy i od czasu do czasu pogawędka z starym druhem komandosem Eilertem Jungiem, który czyta stare gazety o ich akcjach w mroźnych górach, treningach oraz lawinach.

Eilert Jung:Wiesz, przyjacielu, ten pojazd z zajezdnią to świetny pomysł- szybkie jedzenie jest czasem na wagę złota, szczególnie w górach, gdzie musieliśmy często zmieniać miejsca obozowe. Ciężko odpalić sobie coś na ząb, gdyż trzeba było naprawdę szybko jeść, kilku kamratów się od tego pochorowało! Mam nadzieję, że racje żywnościowe żołnierze Edelweisscy mają dobrą i rozsądną racje żywnościową.
Eliert Jung piję herbatę z smakiem, myśląc nad dołączeniem do służby wojskowej, gdyż szersze doświadczenie może mu się przydać na zimniejszych okresach w morzach

[Horace Richelieu]

Wtem pod domem słychać rwetes! Harmider był tak donośmy, że nawet stary Herr Jung, mimo, że zdarzało mu się nie słyszeć na jedno ucho podniósł znacząco wzrok i mrugał oczami pytająco. Młody lumeryjski podróżnik wstał,podszedł do okna a jego oczom ukazał się taki oto widok:
Przy skrzyżowaniu Wienerstraße z Zweitestaße dwa pojazdy, jeden przez drugim, wydawały z siebie olbrzymi ryk. Silniki wręcz się gotowały! Na prawym pasie, tym w prawidłowym kierunku stał perłowy Delage, a w nim dwóch mężczyzn. Ten młodszy i przystojniejszy, który trzymał ręce na kierownicy to zapewne Herr @Robin von Eisenhut, a ten drugi siedzący obok, z wielkimi wypiekami na licu, to Herr Luka...
Obok nich usytuował się pojazd mniej okazały wizualnie, ale nie mniej charakterystyczny, przez co równie uroczy. Lokalny FBUM w wersji sportowej w kolorze czarnym, a w nim pierwsi kierowcy edelwajskiej ekipy rajdowej FBUM FUG. To oczywiście Herr @Joachim Cargalho, z papierosem w ustach, dodawał gazu jak opętany! Tuż obok siedziała Frau @Femme Mystere Augentrost, która gdy tylko usłyszała pierwszy ryk silnika z perłowej maszyny, mimowolnie przycisnęła nogę Herr Joachima do podłogi, przez co ten chcąc niechcąc musiał automobil "rozgrzewać" do czerwoności...
I stali tak dłuższą chwilę, jeden i drugi wyczekując kto pierwszy "pójdzie w tan" z brukiem i posunie przez Stadt Edelweiss niczym jak po torze wyścigowym...

[Horace Richelieu]

Na prawym pasie, tym w prawidłowym kierunku stał perłowy Delage, a w nim dwóch mężczyzn. Ten młodszy i przystojniejszy, który trzymał ręce na kierownicy to zapewne Herr @Robin von Eisenhut, a ten drugi siedzący obok, z wielkimi wypiekami na licu, to Herr Luka...(...);
Lokalny FBUM w wersji sportowej w kolorze czarnym...(...).

Piękne auta, drogi przyjacielu! Rozgrzewają się do małego wyścigu na ulicach. W perłowym Delage jest Robin von Eisenhut i Luka, a w drugim Joachim Cargalho z Femme Mystere, która rozgrzewa pojazd i ciało swego kompana do czerwoności!
śmiej się delikatnie, zakrywając delikatnie swe usta, gdy się uspokoił, macha w kierunku swych przyjaciół, aby go zauważyli
Robinie von Eisenhut! Joahimie Cargalho!! Zapraszam was do mego skromnego mieszkanka przed wyścigiem, jak pojazd potrzebuje płynów, tak samo człowiek potrzebuje jedzenia, a akurat Olubayo przygotowuje mały obiadek.

[Joachim Cargalho]

Chyba zostaliśmy wywołani do tablicy @Femme Mystere - powiedział do swojego pasażera Cargalho, gdy tylko zauważył Horacego machającego im z okna.

Joachim czuł się w tej sytuacji bardzo nieswojo. Nagłe pojawienie się na placu w Stadt Edelweiss było dla niego niczym próby powrotu do wspomnień poprzedniego dnia, zaraz gdy budzi się na mocnym kacu. Teraz, gdy już ta sytuacja stała się faktem, musiał nieco improwizować. Frau Augentrost siedziała obok niego, to w ogóle było przedziwne. Cała Kotlina zna ją przecież z tego, ze raczej nie daje przejmować sterów swojego życia. No cóż...musiało się tutaj wydarzyć coś dziwnego.

@Robin von Eisenhut grzał się w wehikule obok. Czy to miał być wyścig na śmierć i życie? Ciężko było im to pojąć. Kiwnął więc do niego głową, by i on zwrócił uwagę na Horacego. Sam zgasił silnik i wyszedł z auta obchodząc je na około. Otworzył drzwi Frau Augentrost i powiedział cicho - zobaczymy jak tam sobie mieszka nasz Horacy. Byłaś już tu kiedyś?

[Femme Mystere]

- Herr @Joachim Cargalho, rzeczywiście zgłodniałam. - powiedziała, wyciągając rękę, by towarzysz pomógł jej wysiąść. Potem otrzepała płaszcz z kurzu ulicznego. - Chyba za bardzo zabalowaliśmy tym razem, wiesz? - przyznała, rozglądając się z ostentacyjnym nierozgarnięciem. - Gdzie mamy iść? Prowadź.

[Robin von Eisenhut]

@Robin von Eisenhut grzał się w wehikule obok. Czy to miał być wyścig na śmierć i życie? Ciężko było im to pojąć. Kiwnął więc do niego głową, by i on zwrócił uwagę na Horacego. Sam zgasił silnik i wyszedł z auta obchodząc je na około. Otworzył drzwi Frau Augentrost i powiedział cicho - zobaczymy jak tam sobie mieszka nasz Horacy. Byłaś już tu kiedyś?

Robin zaintrygowany pojawieniem się dwójki nieznajomych na Zweitestaße oraz turkotem rozgrzanych silników, z uwagą obserwował zachowanie @Joachim Cargalho oraz @Femme Mystere. Gdy za sprawą Frau Augenhorst obroty silnika w pojeździe zawodnika FBUM FUG zaczęły się gwałtownie zwiększać, kierowca Delage zmarszczył brwi po czym ze złowieszczym uśmiechem zwrócił się do Luki: "Hmm, zapewne wiesz co to oznacza Luka?". Starszy mężczyzna podrapał się po nosie, by po chwili zanurkować w stercie walizek znajdujących się na tylnym rzędzie siedzeń pojazdu. "Ein Moment Herr Eisenhut! - odparł rozemocjonowanym głosem po czym ponownie zanurkował w stertę walizek. Mężczyzna licząc że bezbłędne zrozumienie potrzeb kierowcy puści niejako w niepamięć jego "niefortunną" serię porażek w kasynach, które miały miejsce w drodze do kotliny Edelweiss. Po krótkiej chwili dumny wyskoczył jak z procy trzymając w rękach stare, wysłużone, skórzane gogle lotnicze.

Zgromadzona wokół ludność dostrzegając kształt oraz formę okularów z aprobatą kiwała głową. Wszak wśród grupy edelweńskich "górników - rowerzystów" tego rodzaju okulary były ostatnim krzykiem mody!


Po krótkiej chwili kierowca perłowego Delage z uśmiechem na twarzy nałożył gogle. Utrzymujący się przez chwilę stan euforii oraz adrenaliny został przerwany przez głos @Horace Richelieu

Robinie von Eisenhut! Joahimie Cargalho!! Zapraszam was do mego skromnego mieszkanka przed wyścigiem, jak pojazd potrzebuje płynów, tak samo człowiek potrzebuje jedzenia, a akurat Olubayo przygotowuje mały obiadek.

Luka! Doprawdy godny to człek skoro rozumie potrzeby rajdowych kierowców! Starszy mężczyzna zwrócił się do Robina "Tak tak tak to bardzo dobry pomysł!" - Luka przez chwilę odpłynął tak jakby zastanawiał się jakież to cuda kulinarne zaoferuje Herr @Horace Richelieu oraz Olubayo. Widząc że również i Joachim podąża się w kierunku Horacego, Robin opuścił pojazd po czym również i on podążył brukowanym gościńcem.