Ognisko pełne miłości...

[Joachim Cargalho]

Wśród zebranych wokół ogniska było już widać narastające zmęczenie. Nie ma co ukrywać, że noclegi pod namiotami nie należą do najwygodniejszych, a i ciężko się śpi przy ciągle przygrywających gdzieś instrumentach. Każdy toczył tutaj swoje własne życie, przez co klimat tego miejsca był niepowtarzalny.
Kiedy podeszła do niego Faktotum uśmiechnął się szeroko. Doskonale zdawał sobie sprawę, że to może być początek jakiś psot.
- prawda czy wyzwanie? Ja nie widzę żadnych przeciwskazań, tylko nie wiem co na to reszta - rozejrzał się wokół i wzruszył ramionami.
- może by się znalazły jakieś kości do rzucania? Parzyste to prawda, nieparzyste to wyzwanie. - spojrzał na @Femme Mystere licząc, że ta nie wymięknie.

[Heinz-Werner Grüner]

KOŚCI ZOSTAŁY RZUCONE!

[Joachim Cargalho]

Joachim wziął do ręki kość sześcienną i rzucił na stół przed sobą.

[Sophie]

Sophie przybyła na ognisko nieco spóźniona, to znaczy trochę bardziej niż nieco. Gdy przyszła w miejsce ogniska zobaczyła już bawiących się ludzi.
Witam serdecznie wszystkich! - powiedziała gdy była już bliżej ognia.

[Heinz-Werner Grüner]

Sophie przybyła na ognisko nieco spóźniona, to znaczy trochę bardziej niż nieco. Gdy przyszła w miejsce ogniska zobaczyła już bawiących się ludzi.
Witam serdecznie wszystkich! - powiedziała gdy była już bliżej ognia.

No i się zjawiła...

Tłum oszalał

[Heinz-Werner Grüner]

@Sophie

No i się zjawiła...

Tłum oszalał

[Sophie]

@Sophie

No i się zjawiła...

Tłum oszalał

Sophie bardzo wzruszyła się. Bardzo klimatyczna oprawa mieksca, super ludzie i myśł, że to może się szybko skończyć. Chwilę późnek jednak usiadła w gronie zebranych i przysłuchiwała się rozmową.

[Piotr Romanow]

Gdy wiatr kołysał trawę, noc otulała wszystko i wszystkich na polanie. Powoli skakały iskry z ogniska, widać było żarzące się kawałki drewna, które dopalały się, a także te które dopiero zaczynały płonąć. Romanow chwycił za kufel zimnego Peterhoffa wstał i wzniósł toast.

- Za zdrowie wszystkich zakochanych moi drodzy!

[Heinz-Werner Grüner]

- Zdrowie! Zdrowie wszystki Edli. A tych zakochanych w pierwszej kolejności! - zaszumiał oberhaupt.

[Joachim Cargalho]

- co on się już drze? - dało się słychać głos poirytowania na kolejne okrzyki toastów. Nie mniej, zabawa nadal trwała. Dzięki halasom, część już zdążyła wyjść z namiotów, choć zdawać by się mogło, że jeszcze niedawno spali w innych.
Poprzednia noc jakby coś zmieniła, wszyscy stali się sobie jakby bliżsi. Panny chichotały gdzieś w małych grupach, spoglądając na chłopaków, z którymi spędziły ostatnią noc. Ci z kolei mrugali do nich okiem, dając znaki gdzie mają się za chwilę spotkać...