Idziesz w góry? (Dział Nieobecności)

[Fatima Popow-Chojnacka]

Idziesz w góry?

„Świat wartości w górach jest prosty i przejrzysty dla każdego. Ale jest to absolut piękna i estetycznych doznań. Nie chcesz, nie jedziesz. Nie jedziesz, nie widzisz. Nie widzisz, nie przeżywasz. Wybór należy do ciebie.” – Piotr Pustelnik

Ach jak tu pięknie! Ośnieżone szczyty, słońce, które pwooduje dopływ energii aż w nadmiarze i to świeże górskie powietrze! Tutaj chce się żyć!
Edelweiss to przepiękna kraina pełna zapierających dech w piersiach krajobrazów. Stąd naprawdę ciężko wyrwać się z własnej, nieprzymuszonej woli, dlatego założyliśmy sobie, jako jej mieszkańcy, że nie opuścimy jej nigdy...
Brzmi troszkę tajemniczo, ale do sedna...

Jeśli zamierzasz (realnie) zaniechać działań w dolinie, z zamiarem powrotu to napisz, że "wychodzisz w góry"! Miejmy nadzieję, że zachłyśniesz się inspiracją, a "duch gór" pomoże trafić Tobie z powrotem na bezpieczne ścieżki doliny, zwanej szarotkową...

I do zobaczenia!

[Heinz-Werner Grüner]

@Joachim Cargalho NIIIIEEEEEEE Zapomniałeś mnie zabrać.

Spokojnie wróci. Musi odpocząć od zgiełku.

[Isabella Swann]

Ja od jutra najprawdopodobniej do Niedzieli też będę poza zasięgiem postaram się wrócić - lecz nie gwarantuje

[Heinz-Werner Grüner]

Ja od jutra najprawdopodobniej do Niedzieli też będę poza zasięgiem postaram się wrócić - lecz nie gwarantuje

Pospaceruj w górach Meien Freund, odśwież głowę, a przy okazji jak gdzieś na szlaku spotkasz Herr Cargalho to pozdrów ode mnie!

Życzę, mimo wszystko, rychłego powrotu do Stadt Edelweiss!

[Joachim Cargalho]

@Joachim Cargalho NIIIIEEEEEEE Zapomniałeś mnie zabrać.

Pani Augentrost. To akurat musiała być samotna podróż. Gdzie indziej nie śmiałbym nie zaproponować Tobie wspólnej podróży

[Fatima Popow-Chojnacka]

Bladym świtem, ci co nie mogli dospać o poranku ujrzeli postać podróżnika. Niezbyt zgrabnie podążała w pełnym rynsztunku z plecakiem na plecach. Wyprostowana i sprężysta postać znikła w końcu za wzniesieniem. To był sam oberhaup. Grüner spokojnym krokiem zmierzał ku wielkiej górskiej przygodzie zostawiając swój ukochany świat w rękach najbardziej oddanych ludzi. Wierzył, że wszyscy, którym oficjalnie powierzył los Edelweiss, ale także tym, którym nie tego nie zlecił, zadbają by podczas jego podrózy "w góry" Szarotkowa Kotlina tętniła życiem i nadal budziła się codziennie w blasku słońca...

[Heinz-Werner Grüner]

I oto on... Wyłonił się z gór...



...powrócił.




Cały zaszroniony, ale jednak żywy!

[Heinz-Werner Grüner]

W końcu wyłonił się na horyzoncie. Chwiejnym krokiem szedł w stronę Kotliny Edelweiss, ku centralnej jej części. Na swojej drodze nie spotkał nikogo, aż do Polany Wolności. Tam całkowicie przypadkiem znalazł się @Joachim Cargalho, który nie wiedzieć czemu nie poznał swojego przełożonego.
To znaczy było wiadomo dlacego. Był po prostu tak osłabiony i odziany w liczne warstwy wierzchniej odzieży, że nie przypominał człowieka, a co dopiero samego oberhaupta. No i ta poza, zupełnie inna niż zawsze.
W końcu, gdy faktotum już się wybudził z "letargu" podszedł do przybysza z gór i zapytał:
-W czymś pomóc Człowieku Gór? - nadal go nie rozpoznając.
-Medyka, wieź mnie do szpitala lub innego... - i padł...

Oberhaupt nie zdążył dokończyć, legł w ramionach Joachima Cargalho i tylko od niego zależało teraz czy da się uratować osłabionego wędrowca.

[Joachim Cargalho]

Czasami zastanawiał się jak to się dzieje, że pojawia się w tak wielu dziwnych miejscach...
Kiedy jednak się wyrwał z głębokiej medytacji, maszerował po górach, w których nadal zalegało trochę mocno zmrożonego śniegu. Nie mógł do tego przyzwyczaić się - a tutaj w Edelweiss, śnieg był nieodłącznym elementem krajobrazu.

Zobaczył nagle wędrowca, który początkowo z wielkim wysiłkiem wspinał się na grań, a później chwiejnym krokiem schodził ku dolinie. Wschodzące słońce przebijało już wierzchołki gór i zacięcie wbijało swoje wiązki w źrenice. Z tego powodu, Joachim nie był w stanie dokładnie przypatrzyć się wędrowcowi. Zauważył jednak jego potknięcie i upadek, który wydarzył się tuż pod jego stopami.

Odsłonił twarz wędrowca, a tam ukazał się @Heinz-Werner Grüner. Mimo źle wyglądającej sytuacji, Cargalho uradował się bardzo:
- A Ty co tu robisz, Skurczybyku? - pytał choć słowa niekoniecznie docierały do zmęczonego Oberhaupta. - Po górach Ci się zachciało chodzić? Wszyscy myśleli, ze prędzej znajdziemy Cię na poddaszu którejś z naszych pięknych spelunek... No nic, będziesz musiał to nadrobić - śmiał się upewniwszy, że zdrowiu Oberhaupta nic nie zagraża.

Odmrożenia nie wydawały się ciężkie, a sam wędrowiec, po zaczerpnięciu wody, którą poczęstował go Cargalho oraz spożyciu suszonych owoców odzyskał nieco sił i przy wsparciu faktotum, był wstanie zejść z gór. Skierowali się do przychodni lekarskiej, w której przyjmował August Wilhelm Neumann.

[Sorcha Raven]

- Co prawda jest już ciemno, ale muszę wyruszyć w góry po kamienie mocy.
Przepraszam, że jestem w biegu, ale długa droga mnie czeka, a chcę o świcie dotrzeć na miejsce postoju.

- Postaram się wrócić niebawem, ciekawe co znajdę.
Zatem bywajcie tymczasem

[Heinz-Werner Grüner]

- Postaram się wrócić niebawem, ciekawe co znajdę.
Zatem bywajcie tymczasem

Cieszę się, że nie zostawiłaś nas w niewiedzy! Trzymaj się w tych górach!