Mieszkanie Ernsta Zerbröckelna

[Ernst Zerbröckeln]

Mieszkanie Ernsta Zerbröckelna mieści się na trzecim piętrze kamienicy w której się mieści jego rodzinna cukiernia. Najciekawszym pokojem w mieszkaniu jest w salon, w którym Zerbröckeln spędza przyjemnie wieczory, grając w karty i szachy. Oprócz salonu mieszkanie ma sypialnię, kuchnię oraz małą łazienkę.

[Ernst Zerbröckeln]

Wilbert zapukał do drzwi. Nerwowo spoglądał na zegarek, wiedział, ze jest nieznacznie spóźniony, a u niego musiało wszystko być jak w "edelwajskim zegarku".
Drzwi otworzyły się. U ich progu stał młodszy, nieco bardziej siwy, ale jednak bardziej wyprostowany i pełniejszy wigoru mężczyzna. Na widok Wilbera Zerbröckelna ucieszył się. Ernst to w gruncie rzeczy był bardzo pogodny człowiek.
-Witaj, dobrze, że jesteś. Wchodź, nie stój na progu - zachecał starszego brata
-Wybacz to opóźnienie, ale jednak musiałem sam roliczyć dniówkę. Dziewczę tak się zestresowało, że o mało co nie zmarnowało mi trzech kurtyzan, a o reszcie nie wspomnę. Prawie łokcie tam wsadziła! Wyobrażasz to sobie? Kto podlicza pieniądze na wypiekami? Długą chwilę zajęło mi aż wyłowiłem wszystkie monety z tego jednego tortu.

Mówiąc to wszedł do środka, zdjął marynarkę, która cała była opruszona od mąki. Pod spodem miał kitel zakładu cukierniczego "Zerbröckeln", równie "czysty" jak marynarka. Powiesiwszy odzienie na wieszaku, bez słowa zawahania wszedł do sieni.

[Ernst Zerbröckeln]

Ernst ucieszył się odwiedzinami brata, gdyż chcieli razem pracować nad nowym wypiekiem. Ernst usiadł do stołu, by wspólnie z bratem pracować nad wyrobem.

- Wiesz co Wilbert, mam przygotowaną recepturę, która składa się z między innymi z lukru i czekolady, składniki te pozyskałem podczas jednej z zagranicznych podróży. Myślę że ten wyrób mogliśmy by nazwać Französisches Spezial, gdyż recepturę poznałem podczas podróży we Francji. - mówił do brata i poważnie się zamyślił.

[Heinz-Werner Grüner]

-Francja, nie słyszałem o czymś takim. Pewnie jakaś mała wysepka gdzieś na Nordacie, albo z drugiej strony, w okolicach Fenocji. Nieważne, zatem przyrządźmy coś na bazie czekoladu i lukru... Coś mi świta...
Moze mały konkursik? Jakbyś to widział? Ja robię swoje, ty swoje i na koniec zestawimy to tak by wyszło coś nadzwyczajnego. Co ty na to? No. Cieszę się, że się zgadzasz.

Wilbert za długo nie czekał na odpowiedź przeszedł od razu do realizacji. Chwilę pokrzątał się po kuchni, rozejrzał się gdzie co leży, skoczył na dwie minuty do cukierni, po czym wróciwszy wziął się do roboty.
Po niecałej godzinie i kilku fazach przejściowych ostatecznie wykonał coś takiego:

[Ernst Zerbröckeln]

Fajne, braciszku. Może takie być -powiedział Ernst, który zaczął też tworzyć. Po chwili wyszło coś takiego.

[Heinz-Werner Grüner]

Widzę, że "ambasador" jest na czasie. Realnie, za dzieciaka, mama robiła to co tydzień... Zbrzydło dopiero jak stałem się dorosły.

[Ernst Zerbröckeln]

Ja w realu często jadam takie ciasto.

[Heinz-Werner Grüner]

Ja w realu często jadam takie ciasto.

Musiałbym się przypomnieć z tym ciastem. Nie jadłem sporo czasu...

Tymczasem, wracając do historii...

-Jak myślisz Braciszku, jak to połączymy to wyjdzie coś sensownego? - Wilbert stał drapiąc się w głowę, kompletnie nie wiedział jak się za to zabrać.

[Ernst Zerbröckeln]

-Dobra, połączmy je. Wyjdzie coś wspaniałego-odpowiedział Ernst.

[Heinz-Werner Grüner]

-Dobra, połączmy je. Wyjdzie coś wspaniałego-odpowiedział Ernst.

-To czy honory i zaczynaj, w końcu to Ty mnie tu zaprosiłeś - powiedział Wilbert i rozsiadł się wygodnie na krześle popijając herbatkę.