Gdy zaczęłam zgłębiać temat budowy torowisk, uznałam, że Edelbau nie ma wystarczających kompetencji w tym zakresie. W związku z tym poza zamówieniem gotowych torów w Muratyce, proponowałabym zamówić również budowę.
Pytanie do Oberhaupta @Heinz-Werner Grüner jest następujące: Jaki jest planowany przebieg torowiska? Od tego zależeć będzie ilość zamówionego towaru.
Poniżej przedstawiam pierwszy draft umowy, który będzie trzeba uzupełnić o brakujące dane, zanim Oberhaupt to podpisze i przekażę to do Muratyki.
Niniejszym składam zamówienie na produkcję oraz montaż torowiska, zgodnie z mapą stanowiącą załącznik nr 1 do zamówienia. Wnosimy o wycenę przedsięwzięcia.
Wytyczne do produkcji i budowy:
Nominalny statyczny nacisk osi taboru pasażerskiego i towarowego
Prędkość 120km/h
Nacisk osi lokomotywy 22,5 t
Nacisk osi wagonu 18,0 t
Nacisk osi zespołu trakcyjnego 20,0 t
Odległości i wymogi techniczne
Odległość między stacjami (min/max) [km]: 20/40
Odległość między posterunkami umożliwiającymi zmianę toru [km]: 10/20
Minimalna ilość torów głównych dodatkowych na stacjach: 1
Liczba torów głównych z krawędziami peronowymi: 2
Nominalna szerokość toru na odcinkach prostych i w łukach o promieniu 250 m i większym wynosi 1435 mm.
Rozstaw podkładów: 0,6m
Typ przytwierdzenia szyn: dowolny
Grubość warstwy podsypki: 0,35m
Budowa torowiska
Łączenie szyn w torze należy wykonywać metodą zgrzewania zgrzewarkami torowymi.
Dopuszcza się stosowanie spawania termitowego szyn w miejscach niedostępnych dla elektrod zgrzewarki.
Szyny odwalcowane w długościach 25; 30; 70 m należy przed zabudową zgrzać w zakładzie stacjonarnym w szynę 200 lub 210 m
Szyny po zabudowie powinny być poddane szlifowaniu. Szlifowanie należy przeprowadzać w torach szlakowych oraz głównych zasadniczych i dodatkowych, przeznaczonych do prowadzenia ruchu z prędkością V ≥ 80 km/h, a także leżących w tych torach rozjazdach.
Szlifowanie powinno być przeprowadzone po przeniesieniu obciążenia 3 – 10 Tg, ale nie później niż w ciągu 24 miesięcy po oddaniu torów i rozjazdów do eksploatacji.
Typowy przekrój poprzeczny podtorza na prostej i łuku w nasypie i przekopie, należy przyjmować:
a) na łukach należy uwzględniać korekty szerokości torowiska,
b) przekrój poprzeczny podtorza może być modyfikowany w zależności od miejscowych
warunków wodno-gruntowych.
Szerokość torowiska powinna umożliwiać:
a) ułożenie nawierzchni kolejowej z międzytorzem odpowiednim dla danej prędkości oraz zabudowę wymaganych urządzeń,
b) uzyskanie ław torowisk o szerokościach uwzględniających wymagane poszerzenia na łukach poziomych.
Torowisko powinno być wykonane ze spadkami poprzecznymi. Zaleca się przyjmowanie 5% w kierunku możliwego odpływu wód (skarpa, rów, drenaż podziemny), przy czym na równiach stacyjnych podtorze pod ochronną warstwą filtracyjną może mieć spadki zmniejszone do 3%.
Przejście z przekroju poprzecznego torowiska na szlaku do przekroju poprzecznego jak na stacji musi być uzyskane stopniowo na długości nie mniejszej niż 5 m, w odległości min. 5 m przed stykiem przediglicowym rozjazdu wejściowego na stację, przewidywanego dla układu docelowego torów na tej stacji.
Moduły odkształceń podtorza nie powinny być mniejsze niż:
a) 45 MPa - w przypadku gruntów spoistych,
b) 60 MPa - w przypadku gruntów piaszczystych i żwirowych
Prognoza osiadań budowanego lub dobudowywanego podtorza powinna obejmować wartości osiadań w eksploatacji oraz ocenę możliwości usuwania skutków tych osiadań poprzez regulację położenia toru
Górną część podtorza, na której jest ułożona nawierzchnia, należy projektować przy założeniu jej trwałości równej 20 - 50 lat, zależnie od parametrów eksploatacyjnych linii.
Dolne warstwy nasypów na terenach zawilgoconych należy budować z materiału filtracyjnego o grubości warstwy równej co najmniej 0,5 m, stosując w razie potrzeby odpowiednie drenaże zapobiegające dopływowi wód do podstawy nasypu (odpływ wód z warstwy filtracyjnej może być polepszony przez zastosowanie materiału geotekstylnego).
Jeśli to przeczytałeś, daj w poście poniżej szarotkę z dopiskiem - znam sekret.
Przy budowie nasypu na zboczu ze spadkiem większym niż 1 : 5 względem osi podłużnej nasypu, na zboczu należy wyciąć stopnie o wysokości 0,5÷1,0 m, szer. 1÷2,5 m i spadkach górnych powierzchni ok. 4% w kierunku zgodnym ze spadkiem zbocza.
Poszerzenia istniejących nasypów należy wykonywać w sposób gwarantujący właściwe połączenie części dobudowanych z częściami istniejącymi (schodkowo) i uniemożliwiający tworzenie się zastoisk wód opadowych, zarówno przy nasypach, jak i w ich wnętrzach (odpowiednie spadki i wodoprzepuszczalności gruntów).
W przypadku potrzeby niewielkiego poszerzenia istniejącego torowiska w pierwszej kolejności rozważyć należy następujące rozwiązania:
zmiana położenia istniejącego toru (poprzeczne przesunięcie toru),
b) obudowa rowu bocznego ziemnego korytkami,
c) zastąpienie rowu bocznego drenażem podziemnym (rozwiązanie takie jest korzystne w przypadku zlewni wód powierzchniowych węższych niż kilkadziesiąt metrów i niewielkich spływów wód z górnych partii drenażu).
Wymiary największych ziaren wbudowywanego materiału należy uzależniać od stosowanego sprzętu do rozściełania i zagęszczania; w przypadku sprzętu typowego wymiary ziaren materiału nie powinny przekraczać połowy grubości układanej warstwy oraz:
a) 0,60 m - w przypadku korpusu nasypu,
b) 0,20 m - w przypadku górnych części podtorza (nie dotyczy to pokryć ochronnych torowisk),
c) 0,10 m - przy obiektach
Z poważaniem,