Dawno, dawno temu, w górskiej krainie Edelweiss, gdzie niebo splatało się ze szczytami gór, żył koziorożec o imieniu Zephyr. Był to wyjątkowy koziorożec, którego rogi zdobiły magiczne runy przekazywane z pokolenia na pokolenie. Jego zadaniem było utrzymywanie równowagi między światem ludzi a duchami gór.
Młoda panna, Gerlinde, wychowywana nad brzegiem jeziora Wolkensee, odkryła swój niezwykły dar porozumiewania się z przyrodą. Jej serce było czyste jak woda jeziora, a moc natury otaczała ją jak aureola. Razem z koziorożcem Zephyrem tworzyli niewidzialną więź porozumiewając się ze sobą. Nikt jednak nie był świadomy nadprzyrodzonych zdolności Gerlinde, a dziewczyna bała się o tym komukolwiek powiedzieć, by nie uznano jej za szaloną.
Pewnego dnia, do miasteczka Wolkenbad przybył starzec Eldor. Mędrzec przyszedł do Wolkenbad z przepowiednią, którą otrzymał od duchów gór. Mówiła ona o nadciągającej ciemności, która miała spowić całą kotlinę i zatrzeć granice między światami. Przepowiednia głosiła również, że tylko jeśli istota ludzka stanie na samym wierzchołku góry Todesberg, kotlina uniknie złowrogiego losu.
Mieszkańcy Wolkenbad słysząc nazwę góry wzdrygnęli się na samą myśl o niej. Od niepamiętnych czasów krążyły historie o ludziach, którzy znikali na zawsze po tym, jak zbliżyli się choćby do zbocza Todesberg. Tym bardziej niemożliwym jest, aby ktokolwiek wspiął się na jej szczyt.
Kiedy Gerlinde dowiedziała się o przepowiedni wpadła w rozpacz, gdyż była osobą bardzo wrażliwą. Przerażała ją wizja wszechobecnej ciemności, która powoli odbierałaby życie mieszkańcom, zwierzętom i roślinom kotliny.
Następne dnia Gerlinde spacerując wzdłuż brzegu jeziora Wolkensee ujrzała między drzewami koziorożca Zephyra. Wtem doznała olśnienia. To właśnie ona jest osobą, która wejdzie na górę Todesberg! Tajemnicza więź, jaka łączyła ją z koziorożcem sprawiła, że Zephyr zbliżył się do młodej panny i pozwolił jej na siebie wejść. Gerlinde wsiadła na koziorożca i nakazała mu wspięcie się na górę Todesberg.
Rozpoczęła się epicka podróż. Koziorożec Zephyr przeskakiwał przez górskie przełęcze, a Gerlinde mocno trzymała się jego szyi. Góra, z której nikt nie wrócił żywy, zdawała się nie mieć końca. Zephyrowi niestraszne były jednak największe szczyty. Dotarli na sam wierzchołek. A kiedy Gerlinde zeskoczyła z koziorożca, gęsta mgła ustąpiła, a spomiędzy ciemnych chmur zaczęły przedzierać się nieśmiałe promienie słońca. Bohaterowie stawili czoła mrocznej sile, która próbowała zakłócić harmonię ich świata.
Zjednoczone siły koziorożca i młodej panny odniosły triumf. Miasteczko Wolkenbad, jak i cała kotlina zostały oczyszczone z cienia, a mieszkańcy uczcili ich jako bohaterów, których jedność i poświęcenie przywróciły spokój w ich świecie. Legenda o Zephyrze i Gerlinde rozbrzmiewa w kotlinie, przypominając o mocy jedności w obliczu największych wyzwań. Historia ta ożywia również w mieszkańcach kotliny odwagę i przekonanie, że w zjednoczeniu z naturą człowiek może pokonać wszelkie zło.
